Nikoga ne s'm mog'l da stoia, bez da se v'lnuvam, do obraboteniia ot choveshka r'ka i iznosen ot upotreba kam'k na niakogashni gradove i sgradi. Ot otroneniia top'l kam'k na niakogashni postroiki, pod l'chite na s'shchoto sl'ntse, do men vinagi e dostigala v'lnuvashchata viziia za zhivota na umreli khora i pokoleniia, za tekhnite nuzhdi, strasti, viarvaniia i zabludi, za konfliktite, privlichaneto i otbl'skvaneto, za vechnoto v'lnenie na choveshkoto more v'rkhu tv'rdata i neprekhodna zemia. Trepteneto na obednata marania v'rkhu tozi kam'k, koito predi da stane ruina e sluzhil na niakogashnite khora, ozhiviavaiki pod r'tsete im; v'rkhu rastitelnostta, koiato tozi kam'k razdelia s tikha, no mog'shcha sila, za men ne e gola i niama igra na stikhiiata, a govor na zhivota, iliustratsiia na onova, koeto e sega i koeto shche b'de v goliamata i promenliva i vechno edna i s'shcha drama na choveshkoto s'shchestvuvanie.