Insan,gelip gecici heveseleri olan,tutarsiz bir varliktir ve tipki satranc oyunculari gibi hedefe ulasmayi degilde hedefe giden yollari daha cok sever. Emin olamayiz elbette,ama insanin ulasmak icin cabaladigi sey, hedefe giden bu yol olabilir;o da hayatin ta kendisidir zaten. Aslina bakilirsa hedef,iki kere iki dorttur yani bir formuldur; ama bu formul hayatin degil,olumun baslangicidir. Insan,daima iki kere ikinin dort etmesinden az da olsa bir korku duymustur;tipki benim duydugum gibi. Insanin ugruna denizler astigi,hayatini tukettigi hedefi iki kere iki dorttur; ama ote yandan insanin korkusu bu hedefe ulasmaktir. Cunku ulastigi an hedefsiz kalacaginin bilincindedir... Insan,hedefe ilerlemeyi sever ulasmayi degil; suphesiz cok gulunc bir durumdur bu. Isin en hos tarafi insanin daha dogdugunda gulunc olmasindadir. Iki kere iki dort formulu, yine de dayanilmaz sey dogrusu. Bana kalirsa iki kere iki dort, buyuk bir kustahliktir ve etrafa tukurukler sacan,elleri belinde,yol kesen bir kulhan beyinin ta kendisidir. Iki kere ikinin mukemmelligine inaniyorum; fakat ondan daha ustun olduguna inandigim sey, iki kere ikinin bes etmesidir.' Yeraltindan Notlar - Dostoyevski