Levin evleneli uc ay oluyordu. Mutluydu. Ama onun bekledigi mutluluk degildi bu. Adimbasi, eski hayallerinin kirildigini hissediyor; yeni beklenmedik hayal kirikliklariyla karsilasiyordu. Mutluydu, ama aile yasaminin icine girince her an, hayal ettigi seyin bu olmadigini hissediyordu. Sikca, durgun bir golde kucucuk bir kayigin duzgun, mutlu gidisini seyreden bir insanin, bu kayiga kendi bindigi anda hissedeceklerini hissediyordu. Bu kayikta yolculugun yalnizca sakin sakin, sallanmadan oturmak demek olmadigini, kayigin nereye gidecegini aklindan bir an cikarmamanin, durmadan dusunmenin, kafa yormanin; altinda suyun oldugunu, kurek cekmek zorunda oldugunu unutmamasinin, alisik olmadigi icin avuc icleri acisa bile kurek cekmesinin gerektigini, bunu seyretmenin hos bir sey oldugunu, ama yapmanin, hos olsa bile, cok guc oldugunu goruyordu. iletisim yayinlari, sayfa:476.