"Benle mutlulugum arasina saplanan mesafe dunya degildi, bombalar ve yanan binalar degildi, bendim, dusunmemdi, bir seyleri asla koyuveremiyor olmanin kanseriydi. Cehalet tam mutluluk mudur, bilmiyorum ama dusunmek cok aci verici ve soyleyin bana, dusunmek bana ne verdi, beni hangi ustun mertebeye getirdi? Dusunuyor, dusunuyor ve dusunuyorum, kendimi milyon kere mutlulugun disinda dusundum ama bir kere bile icinde dusunmedim. Cikarabildigim son sozcuk "ben"di ki feci bir seydi..."