"Tova e edin ot malko izvestnite epizodi v biografiiata mi, no ot men da mine, shche go razkazha. Na okolo devet godini nechuvano me blazneshe mis'lta, che s'm nai-b'rziiat begach v sveta. Tova, neka dobavia, e edno stranno, nevkliucheno v uchebnata programa samomnenie, koeto trudno umira, i dori sega, na svr'khzasednalite si chetiriiset godini, az se vizhdam kak prefuchavam -- s gradski drekhi -- pokrai tumbi ot belezhiti, no zap'khteni olimpiitsi i im makham priiatelski, bez pomen ot visokomerie. I t'i, edna prekrasna proletna vecher -- vse oshche zhiveekhme na Riv'rsaid Draiv -- Besi me prati da kupia sladoled. Izliazokh ot k'shchi v s'shchiia v'lsheben chas, za koito stana duma predi niakolko stranitsi. Ne po-malko fatalen za izgrazhdaneto na tozi anekdot e fakt't, che biakh s gumenki, koito za vseki nai-b'rz begach v sveta sa s'shchoto ili pochti s'shchoto, kakvoto sa chervenite obuvki za malkoto momichentse na Khans Kristian Andersen. Otk'snal se vedn'zh ot k'shchi, prev'rnakh se v samiia Merkurii i udarikh v strakhoten sprint po d'lgata otsechka do Broduei. Zavoia na Broduei vzekh na edno kolelo i prod'lzhikh natat'k, postigaiki nev'zmozhnoto: uvelichenie na skorostta. Drogeriiata, v koiato prodavakha sladoled ,,Luis Sheri", neizmenniiat izbor na Besi, otstoeshe na oshche tri preki na sever. Niak'de po sredata na tazi otsechka profuchakh krai knizharnitsata, ot koiato obiknoveno si kupuvakhme vestnitsi i spisaniia, no profuchakh slepeshkata, bez da zabelezha naokolo niakakvi poznati ili rodnini. Izvedn'zh, pri sledvashchata priaka, dolovikh shum ot presledvane zad sebe si, koeto iavno se izv'rshvashe na kraka. P'rvata mi, mozhe bi tipichna za niuiorkchanina mis'l, beshe, che me goni politsiiata -- nai-veroiatno zaradi narushavane na predelnata skorost v izv'nuchilishchna zona. Napregnakh se, za da izstiskam oshche malko skorost ot tialoto si, no naprazno. Nechiia r'ka me sgrabchi za pulovera, i to tochno na miastoto, k'deto bi triabvalo da razdavat nomerata na pobeditelite, i az, zdravata uplashen, ponamalikh, ponamalikh i spriakh tromavo kato chernokrak albatros. Presledvach't, razbira se, beshe Siimor, koito izglezhdashe ne po-malko uplashen ot men. ,,Kakvo stava? Kakvo stava?", zapovtaria kato obezumial. Vse oshche me d'rzheshe za pulovera. Osvobodikh se s riazko dvizhenie ot r'kata mu i go osvedomikh na ulichen mr'snishki zhargon, koito niama da v'zproizvezhdam doslovno, che nishcho ne stava, nishcho ne se e sluchilo, az prosto ticham i niama zashcho da se kreshchi. ,,Bozhe, kak me uplashi! -- v'zklikna toi s ogromno oblekchenie. -- Ama kak tichash! Edvam te nastignakh." Posle tr'gnakhme zaedno za sladoleda. Tova mozhe da e chudno, mozhe i da ne e, no dukh't na minaliia na vtoro miasto nai-b'rz begach v sveta ne beshe mnogo zabelezhimo ponizhen. Predi vsichko, beshe me nadbiagal ne drug, a Siimor. Osven tova vnimanieto mi beshe privlecheno ot negovoto tezhko dishane. To mi deistvashe niakak uspokoitelno."