"Bu devir, siradan insanin en parlak zamani; duygusuzlugun, bilgisizligin, tembelligin, yeteneksizligin, hazira konmak isteyen bir kusagin devridir. Kimse bir seyin uzerinde durup dusunmuyor. Kendisine bir ulku edinen cok az. Umutlu birisi cikip iki agac dikse herkes guluyor: "Yahu bu agac buyuyunceye kadar yasayacak misin sen?" Ote yanda iyilik isteyenler, insanligin bin yil sonraki gelecegini kendilerine dert ediniyorlar. Insanlari birbirine baglayan ulku tumden yitti, kayiplara karisti. Herkes, yarin sabah cekip gidecekleri bir handaymis gibi yasiyor. Herkes kendini dusunuyor. kendisi kapabilecegi kadar kapsin, geride kalanlar isterse acliktan, soguktan olsun, viz geliyor..."