"Aynayi birakti. Kirk iki yil kalmisti! Kirk iki yil daha nasil dayanacakti? Kirk iki yil daha yillarin gecmesini bekleyecekti. Kirk iki yil daha yaslanan gozlerine bakacakti. Zaman hapishanesinden kacmanin bir yolu yok muydu? Ah, keske tekrar en bastan baslayabilseydi! Ama nasil? Nereden? Kiminle? Bertha ile olmazdi. O ozgurdu istedigi zaman onun hapishanesine girip cikar ya da ucup gidebilirdi. Ustelik onunla asla "biz" olunamazdi; "bizim" yasamimiz, "bizim" yeni yasamimiz mumkun olamazdi."