Bir fare cati katinda kocaman bir erkek kedi ile karsilasir. Farenin kacabilecegi hic bir yer kalmamistir, koseye sikismistir. Fare titreyerek kediye soyle der: Kedi Bey, lutfen beni yeme. Ailemin yanina donmem lazim. Cocuklarim karni ac beni bekler, lutfen beni gormemis ol. Kedi yanit verir: Endiselenme, seni yiyecek degilim. Isin dogrusu, yuksek sesle soyleyemem ama ben vejetaryenim. Asla et yemem. Bu yuzden benimle karsilasmis olman, senin icin bir sans. Fare yanitlar: Oh ne kadar mukemmel bir gun, ne kadar sansli bir fareyim ben. Vejetaryen bir kediyle karsilastim. Fakat hemen sonrasinda kedi fareye saldirir, patisiyle yere bastirir. Keskin dislerini bogazina gecirir. Fare aci icerisinde son nefesinde kediye sorar: Iyi de, hani sen vejetaryendin? Asla et yemedigini soylemedin mi? Yalan mi soyledin? Kedi yalanarak yanitlar: Ha, ben, et yemem. Bu yalan degil. Bu yuzden seni goturup marulla takas edecegim.