Son otuz yildir yapilan calismalara gore, hepimizin kendimizi is arkadaslarimizdan daha becerikli, arkadaslarimizdan daha ahlakli, sokaktaki insanlardan daha dost canlisi, tanidiklarimizdan daha zeki, ortalama bir insandan daha cekici, ayni dine mensup oldugumuz insanlardan daha az on yargili, ayni yasta oldugumuz insanlardan daha genc gorunumlu, tanidigimiz insanlarin cogundan daha iyi sofor, kardeslerimizden daha iyi evlat oldugumuzu ve ortalama yasam suresinden daha uzun yasayacagimizi dusunuyoruz (Belki bu listeyi okurken kendinize 'Hayir, ben kendimi baskalarindan daha iyi gormuyorum' dediniz. O halde kendinize karsi ortalama bir insandan daha durust oldugunuzu dusunuyorsunuz? O kadar da akilli degilsiniz). Gorunen o ki, kimse kendisini ortalamayi olusturan degerlere katkida bulunan toplumun bir parcasi olduguna inanmiyor. Ortalama bir insan oldugunuza inanmiyorsunuz ama baska herkesin ortalama olduguna inaniyorsunuz. Kendine hizmet eden on yarginin yarattigi bu egilime hayali ustunluk etkisi adi veriliyor. Siz de diger herkes gibi inanilmaz derecede benmerkezcisiniz.