"VISOKOPARNO Tochno kogato sl'nchevata roza pishchno aleneeshe, vletiakh kato strela v edin avtobus s iztochena snaga i topli ochi na koshuta, koito l'katusheshe po iuzhnata liniia. S niukh na indianets, poel po boinata p'teka, dolovikh pris'stvieto na edin mladezh, chiito vrat beshe po-dol'g otkolkoto na b'rzonog zhiraf, a mekata mu shapka be ukrasena s plitchitsa, podobavashcha na geroi ot uprazhneniia po stil. Kato iz sazhdenoto lono ot voniashchata mu na nishchozhno kolichestvo pasta za z'bi usta izblikna razdor't - izrigna, za da razvikhri pagubniia si virus mezhdu mladezh't s vrat na zhiraf i plitchitsa okolo shapkata i edin p'tnik, plakh i nevzrachen na vid. P'rviiat se ob'rna k'm vtoriia s's slednite slova: "Kazhete mi, zli choveche, nima ne lichi po vsichko, che narochno me nast'pvate?" Izrichaiki tezi dumi zhirafoshiestiiat mladezh se ustremi da sedne. Po-k'sno, sred vnushitelnata shir na ploshchad Rom, otnovo s'zriakh mladezha s vrat na zhiraf i plitchitsa okolo shapkata, pridruzhen ot svoi drugar, svedushch po m'zhkite odezhdi, koito mu otpravi slednata kritika, neubiagnala ot ostriia mi slukh - kritika k'm vr'khnata drekha na zhirafovratiia mladezh: "Shche triabva da pristegnesh iakata na paltoto si, kato pribavish, ili premestish po-nagore edno kr'goobrazno kopche"