I az chuvstvam, che ima neshcho mnogo seriozno, mnogo vazhno, koeto triabva da ti kazha, moi nes'shchestvuvashchi chitateliu, i chuvstvam, che triabva da go kazha taka nastoiatelno, kakto ako stoiakh v staiata pred teb. Che zhivot't - kak'vto i drugi kachestva da ima - e krat'k. Che s'dbata e zhestoka, no mozhe bi ne e proizvolna. Che Prirodata (s koeto iskam da kazha Sm'rtta) vinagi pobezhdava, no tova ne oznachava, che triabva da se preklonim, da kolenichim pred neia. Che dori ako nevinagi sme shchastlivi, che sme tuk, nashata zadacha e da se potopim v zhivota taka ili inache; da gazim pravo napred, napriako prez tazi pomiina iama, s otvoreni ochi i otkriti s'rtsa. I kogato umirame, kogato se izdigame nad materialnoto i kogato pot'vame otnovo, pozorno, v materialnoto, za nas e gordost i privilegiia da obichame onova, koeto sm'rtta ne mozhe da dokosne. Zashchoto, makar che zabvenieto i zlopoluchiiata sa presledvali tazi kartina prez vekovete - po s'shchiia nachin ia e presledvala i liubovta. I dokolkoto tia e bezsm'rtna (a tia e bezsm'rtna), az imam edin m'nich'k, svet'l, nepromenim dial v tova bezsm'rtie. I az dobaviam svoiata liubov k'm istoriiata na khorata, koito sa obichali krasivite neshcha, koito sa gi t'rsili, koito sa gi spasiavali ot og'nia, izdirvali sa gi, kogato sa izchezneli, opitvali sa se da gi s'khraniat i da gi spasiat, predavaiki gi bukvalno ot r'ka na r'ka i, siiainata im pesen se izdiga nad razrukhata na vremeto i dostiga do novi i novi pokoleniia liubiteli na krasotata.