Oni nesli sobstvennye zhizni. Na nikh chudovishchno davili pogoda i stress. Na poslepoludennoi zhare oni snimali kaski i bronezhilety, shli nalegke, chto bylo opasno, no pomogalo sbrosit' napriazhenie. Chasto na marshe oni ot chego-to izbavlialis'. Udobstva radi, oni vykidyvali sukhie paiki, podryvali granaty i <> -- naplevat', ved' k nochi vertolety privezut eshche, a potom paru dnei spustia eshche i eshche: svezhie arbuzy i iashchiki s boepripasami, solnechnymi ochkami i sherstianymi sviterami... Neistoshchimost' resursov porazhala: feierverki na chetvertoe iiulia, krashenye iaitsa na Paskhu. Eto zhe velikii amerikanskii voennyi biudzhet: dary nauki i konveierov, konservnykh zavodov i arsenalov Khartforda, lesov Minnesoty i beskrainikh polei pshenitsy i kukuruzy... Vsio eto oni nesli, kak gruzovye poezda. Oni nesli eto na svoikh spinakh i plechakh, i pri vsekh dvusmyslennostiakh V'etnama, pri vsekh ego zagadkakh i peremennykh, neizmenno ostavalas' kak minimum odna neprelozhnaia istina: im vechno budet chto nesti.