Kogato doide vreme za zavr'shchane, podredi neshchata si v negoliam kufar; vsichko onova, koeto nosish vinagi s's sebe si, za da ti posluzhi v obichaniia zhivot. Ne se boi ot onova, koeto tam niak'de te chaka, i ne s'zhaliavai mnogo za tova, koeto ostaviash tuk, na morskiia briag, zashchoto toi i bez tova ne e tvoi postoianen pokriv. No kato nevidim bagazh, bez teglo i bez obem, vzemi k'sche ot nebeto mezhdu klonite na piniite, terasata s trite koloni i kamennata masa s's zeleni rosni smokini, chasha grozdova rakiia, k'shei top'l khliab i dobrodushniia nozh krai nego. K'm tova sami shche se prinadiat klonka rozmarin, dve-tri lavrovi lista, str'kche angelika i malko morska sol, ot koiato se beshe zadavil pri poslednoto si k'pane. Neka tova b'de spomen't, koito shche te pridruzhava dni ili mesetsi, dokato ne doide vreme da otst'pi bez kapka s'zhalenie miastoto si na drug spomen za niakoi nov, razlichen sviat.