Ama ne yazik ki tarihte hep ayni trajedi tekrarlanmaktadir, cunku fikir adamlari zamani gelince, dava adami olma sorumlulugunu ustlenmekte zorlanirlar ve pek nadir durumlarda harekete gecerler. Dusun dunyasi zengin, yaratici insanlarda bu ikilem her zaman ortaya cikar: Cunku yasadiklari donemin sacmaliklarini en iyi gorenler ve gozleyenler onlardir ve bir cosku aninda, kendilerini buyuk bir tutkuyla siyasi mucadelenin icine atarlar, ama ote yandan da zorbaliga zorbalikla karsilik vermekte cekinir, tereddut ederler. Duyduklari sorumluluk onlari siddete basvurmaktan, kan dokmekten alikoyar; o bir anlik tereddut, saygili geri durus, siddeti tesvik ederek onlarin elini kolunu baglar ve tum guclerini yok eder.