Zapochnakh da pisha v obkr'zhenie, koeto tv'rde silno me tlaskashe k'm tselom'drie. Pisaneto togava beshe moralen akt. Pisaneto sega kato che li chesto e lisheno ot smis'l. Poniakoga os'znavam slednoto: che ako pisaneto ne oznachava domogvane do suetata i prekhodnostta kato s'vkupnost ot vsichki neshcha, to niama smis'l. Che ako ne oznachava nepremenno slivane na vsichki neshcha v edno-edinstveno, neokachestvimo po svoiata s'shchnost neshcho, pisaneto niama drug smis'l, osven samoizt'kvane. No nai-chesto niamam mnenie, vizhdam, che vsichki poleta sa otkriti, siakash ne s'shchestvuvat veche steni, siakash napisanoto ne znae veche k'de da se dene, za da se skrie, za da se os'shchestvi, za da se prochete, siakash izkonnata mu neblagopristoinost ne se zachita veche, no ne se zamisliam po-d'lboko nad tova.