insanlardan nefret ettigin anlamina gelmez bu, ne diye onlardan nefret edesin ki? ne diye kendinden nefret edesin ki? keske insan turune ait olmak, o dayanilmaz ve sagir edici gurultuyu de beraberinde getirmeseydi; keske hayvanlar aleminden cikip asilan o birkac gulunc adimin bedeli, sozcuklerin, buyuk tasarilarin, buyuk atilimlarin o dinmek bilmeyen hazimsizligi olmasaydi! karsi karsiya getirilebilen basparmaklara, iki ayak ustunde durusa, omuzlar uzerinde basin yarim donusune fazla agir bir bedel bu. yasam denen bu kazan, bu firin, bu izgara, bu milyarlarca uyari, kiskirtma, tembih, coskunluk, bu bitmek bilmeyen baski ortami, bu sonsuz uretme, ezme, yutma, engelleri asma, durmadan ve yeniden bastan baslama makinesi, senin degersiz varolusunun her gununu, her saatini yonetmek isteyen bu yumusak dehset.