... my joints ache with fatigue, my dried up body trembles toward its own destruction in turmoils of which I dare not become fully conscious, in my head are astonishing convulsions.
Hayvanlarin yenmek suretiyle unutulusundan ote, Kafka'ya gore hayvan bedenleri, unutmak istedigimiz tum yanlarimizin unutulusunun da yukunu tasiyordu. Eger dogamizin bir yanini inkar etmek istersek, bundan hayvani dogamiz diye bahsederiz. Bu yanimizi bastirir ya da saklariz ve buna ragmen, Kafka'nin cogumuzdan daha iyi bildigi uzere, bazen uyandigimizda kendimizi yine de sadece bir hayvan olarak buluruz.