And the reason I am so nervous is that everything I do now is leading me to one of three possible futures... Which one will it be? Time alone will tell. But still I know that writing this diary can perhaps provide the answer; it may even help produce the right future.
To be on an island inhabited by artificial ghosts was the most unbearable of nightmares,- to be in love with one of those images was worse than being in love with a ghost (perhaps we always want the person we love to have the existence of a ghost).
No espero nada. Esto no es horrible. Despues de resolverlo, he ganado tranquilidad. Pero esa mujer me ha dado una esperanza. Debo temer las esperanzas. Tal vez toda esa higiene de no esperar sea un poco ridicula. No esperar de la vida, para no arriesgarla; darse por muerto, para no morir. Ya no estoy muerto: estoy enamorado.
No fue como si no me hubiera oido, como si no me hubiera visto; fue como si los oidos que tenia no sirvieran para oir, como si los ojos no sirvieran para ver.
Creo que perdemos la inmortalidad porque la resistencia a la muerte no ha evolucionado; sus perfeccionamientos insisten en la primera idea, rudimentaria: retener vivo todo el cuerpo. Solo habria que buscar la conservacion de lo que interesa a la conciencia.
I thought I had made this discovery: that there are unexpected, constant repetitions in our behavior. The right combination of circumstances had enabled me to observe them. One seldom has the chance to be a clandestine witness of several talks between the same people. But scenes are repeated in life, just as they are in the theatre.
Uno se acerca a otra persona para divertirse o para quererla; no hay nada de malo en eso. De pronto uno, para no hacer sufrir, oculta algo. El otro descubre que le han ocultado algo, pero no sabe que. Trata de averiguar, acepta las explicaciones, disimula que no las cree del todo. Asi empieza el desastre. Quisiera que nunca nos hicieramos mal.
En los momentos mas terribles de la vida solemos caer en una suerte de irresponsabilidad protectora y en vez de pensar en lo que nos ocurre dirigimos la atencion a trivialidades.
to his efforts to perpetuate man: but he has preserved nothing but sensations; and, although his invention was incomplete, he at least foreshadowed the truth: man will one day create human life.
He believed he understood, for the first time, why people say life is a dream: if you live long enough, the events of a lifetime, like the events of a dream, cannot be communicated, simply because they are of no interest to anyone. Human beings themselves, after death, become figures in a dream to the survivors , they fade away and are forgotten, like dreams that were once convincing, but which no one cares to hear about. There are parents ..
Creio que perdemos a imortalidade porque a resistencia a morte nao evoluiu; seus aperfeicoamentos insistem na ideia primitiva, rudimentar, de manter vivo todo o corpo. So se deveria procurar conservar o que interessa para a consciencia.
Llore durante el sueno y desperte con una inconsolable desesperanza porque Faustine no estaba y con llorado consuelo porque nos habiamos querido sin disimulo.
Es ya costumbre de mis teorias mas lucidas deshacerse al dia siguiente, quedar como pruebas de una combinacion asombrosa de ineptitud y entusiasmo (o desesperacion). Tal vez mi idea, una vez escrita, pierda la fuerza.
Siempre quise a Paulina. En uno de mis primeros recuerdos, Paulina y yo estamos ocultos en una oscura glorieta de laureles, en un jardin con dos leones de piedra. Paulina me dijo: Me gusta el azul, me gustan las uvas, me gusta el hielo, me gustan las rosas, me gustan los caballos blancos. Yo comprendi que mi felicidad habia empezado, porque en esas preferencias podia identificarme con Paulina. Nos parecimos tan milagrosamente que en un libr..
Creyo por primera vez entender por que se decia que la vida es sueno: si uno vive bastante, los hechos de su vida, como los de un sueno, su vuelven incomunicables porque a nadie interesan.
Al hombre que, basandose en este informe, invente una maquina capaz de reunir las presencias disgregadas, hare una suplica: Busquenos a Faustine y a mi, hagame entrar en el cielo de la conciencia de Faustine. Sera un acto piadoso.
El esfuerzo indispensable para suicidarme era superfluo, ya que, desaparecida Faustine, ni siquiera podia quedar la anacronica satisfaccion de la muerte.
Creerme superior y la conviccion de que es mas facil enamorar a una mujer que fabricar cielos, me aconsejaron obrar espontaneamente. Las esperanzas de enamorarla han quedado lejos; ya no tengo su confiada amistad; ya no tengo el sosten, el animo para encarar la vida.