Vulgate - II Esdras - 12

12:1  et factum est dum loqueretur leo verba haec ad aquilam, et vidi,

12:2  et ecce quod superaverat caput et non conparuit, et alae duae quae ad eum transierunt et erectae sunt ut regnarent, et erat regnum eorum exile et tumultu plenum.

12:3  et vidi et ecce ipsa non apparescebant, et omne corpus aquilae incendebatur, et expavescebat terra valde. et ego a multo excessu mentis et a magno timore vigilavi, et dixi spiritui meo:

12:4  ecce tu mihi praestitisti haec, in eo quod scrutas vias Altissimi.

12:5  ecce adhuc fatigatus sum animo et spiritu meo invalidus sum valde, et nec modica est in me virtus a multo timore quem expavi nocte hac.

12:6  nunc ergo orabo Altissimum, ut me confortet usque in finem.

12:7  et dixi: Dominator Domine, si inveni gratiam ante oculos tuos, et si iustificatus sum apud te prae multis, et si certum ascendit deprecatio mea ante faciem tuam,

12:8  conforta me et ostende servo tuo mihi interpretationem et distinctionem visus horribilis huius, ut plenissime consoles animam meam.

12:9  dignum enim me habuisti ostendere mihi temporum finem et temporum novissima. et dixit ad me:

12:10  haec est interpretatio visionis huius quam vidisti:

12:11  aquilam quam vidisti ascendentem de mari, hoc est regnum quartum, quod visum est in visu Danihelo fratri tuo,

12:12  sed non est illi interpretatum, quomodo ego nunc tibi interpretor vel interpretavi.

12:13  ecce dies veniunt, et exsurget regnum super terram et erit timoratior omnium regnorum quae fuerunt ante eam.

12:14  regnabunt autem in ea duodecim reges, unus post unum.

12:15  nam secundus qui incipiet regnare, ipse tenebit amplius tempus prae duodecim.

12:16  haec est interpretatio duodecim alarum quas vidisti.

12:17  et quoniam audisti vocem quae locuta est non de capitibus eius exientem, sed de medio corpore eius.

12:18  haec est interpretatio, quoniam post tempus regni illius nascentur contentiones non modicae, et periclitabitur ut cadat, et non cadet tunc, sed iterum constituetur in suum initium.

12:19  et quoniam vidisti subalares octo coherentes alis eius,

12:20  haec est interpretatio: exsurgent enim in ipso octo reges, quorum erunt tempora levia et anni citati, et duo quidem ex ipsis perient

12:21  adpropinquante tempore medio, quattuor autem servabuntur in tempore, cum incipiet adpropinquare tempus eius ut finiatur, duo vero in finem servabuntur.

12:22  et quoniam vidisti tria capita quiescentia,

12:23  haec est interpretatio: in novissimis eius suscitabit Altissimus tria regna et renovabit in ea multa, et dominabunt terram

12:24  et qui inhabitant in ea cum labore multo super omnes qui fuerunt ante hos. propter hoc ipsi vocati sunt capita aquilae.

12:25  isti enim erunt qui recapitulabunt impietates eius et qui perficient novissima eius.

12:26  et quoniam vidisti caput maius non apparescentem, quoniam unus ex eis super lectum suum morietur, et tamen cum tormentis.

12:27  nam duo qui perseveraverunt, gladius eos comedet.

12:28  unius enim gladius comedet qui cum eo, sed tamen et hic gladio in novissimis cadet.

12:29  et quoniam vidisti duas subalares treicientes super caput quod est a dextera parte,

12:30  haec est interpretatio: hii sunt quos conservavit Altissimus in finem suam, hoc erat regnum exile et turbationis plenum,

12:31  sicut vidisti. et leonem quem vidisti de silva evigilantem mugientem et loquentem ad aquilam et arguentem eam iniustitias ipsius per omnes sermones eius, sicut audisti.

12:32  hic est unctus, quem reservavit Altissimus in finem ad eos et impietates ipsorum. arguet illos de iniustitiis ipsorum et infulciet coram ipsis spretiones eorum.

12:33  statuet enim eos primum in iudicium vivos, et erit cum arguerit eos, tunc corrumpet eos.

12:34  nam residuum populum meum liberabit cum misericordia, qui salvati sunt super fines meos, et iucundabit eos, quoadusque veniat finis, dies iudicii, de quo locutus sum tibi ab initio.

12:35  hoc somnium quod vidisti, et haec interpretatio eius.

12:36  tu ergo solus dignus fuisti scire Altissimi secretum hoc.

12:37  scribe ergo omnia ista in libro quae vidisti, et pones ea in loco abscondito.

12:38  et docebis ea sapientes de populo tuo, quorum scis corda posse capere et servare secreta haec.

12:39  tu autem adhuc sustine hic alios dies septem, ut tibi ostendatur quicquid visum fuerit Altissimo ostendere tibi.

12:40  et profectus est a me. et factum est cum audisset omnis populus, quoniam pertransierunt septem dies, et ego non fuissem reversus in civitatem, et congregavit se omnis a minimo usque ad maximum et venit ad me, et dixerunt mihi dicentes:

12:41  quid peccavimus tibi et quid iniuste egimus in te, quoniam derelinquens nos sedisti in loco hoc?

12:42  tu enim nobis superasti ex omnibus prophetis, sicut botrus de vindemia et sicut lucerna in loco obscuro, et sicut portus navi salvatae a tempestate.

12:43  aut non sufficiunt nobis mala quae contigerunt?

12:44  si ergo tu nos dereliqueris, quanto erat nobis melius, si essemus succensi et nos incendio Sion.

12:45  nec enim nos meliores sumus eorum, qui ibi mortui sunt. et ploraverunt voce magna. et respondi ad eos et dixi:

12:46  confide, Israhel, et noli tristari, tu domus Iacob.

12:47  est enim memoria vestri coram Altissimo, et Fortis non est oblitus vestri in contentione.

12:48  ego enim non dereliqui vos neque excessi a vobis, sed veni in hunc locum, ut deprecarer pro desolatione Sion, et ut quaererem misericordiam pro humilitate sanctificationis vestrae.

12:49  et nunc ite unusquisque vestrum in domum suam, et ego veniam ad vos post dies istos.

12:50  et profectus est populus, sicut dixi, ei in civitatem.

12:51  ego autem sedi in campo septem diebus, sicut mihi mandavit, et manducabam de floribus solummodo agri, de herbis facta est mihi esca in diebus illis.