Stranno e, che vsichki greshki sv'rshvat ednakvo, che vinagi gi povtariame i prod'lzhavame s novi nadezhdi. Tsiala noshch khapem ustni, kh'ltsame v'v v'zglavnitsata s bezpomoshchen gniav i tv'rdo se zaklevame da ostanem samotni, a shchom s'mne, podnasiame dushata si kato nezhen balon ot ts'fnalo glukharche na nasreshchnite vetrove na zhivota i te go roniat i raznasiat. Ala koito spasi samo edno malko pukhche i go vnese na zavet, toi e spasil tsialata si dusha. Tova e gorchiva rabota, no koito ne obr'shcha nezhnoto tsvete na dushata si k'm vetrovete na izpitaniiata, dori tsialoto da go spasi i da go prenese dokrai, toi ne mozhe da pochuvstva, che izobshcho niakoga go e imal.