|
Zeph
|
AB
|
2:15 |
(3:1) This is the scornful city that dwells securely, that says in her heart, I am, and there is no longer any to be after me: how has she become desolate, and a habitation of wild beasts! Everyone that passes through her shall hiss, and shake their hands in contempt.
|
|
Zeph
|
ABP
|
2:15 |
This is the [2city 1heedless], the one dwelling upon hope, who says in her heart, I am, and there is none after me any longer. O how it was for extinction, a pasture of wild beasts. Every one traveling through her shall whistle and shall shake his hands.
|
|
Zeph
|
ACV
|
2:15 |
This is the joyous city that dwelt carelessly, that said in her heart, I am, and there is none besides me. How she has become a desolation, a place for beasts to lie down in! Everyone who passes by her shall hiss, and wag his hand.
|
|
Zeph
|
AFV2020
|
2:15 |
This is the rejoicing city, dwelling confidently, who says in her heart, "I am, and there is none besides me." How she has become a desolation, a resting place for animals! Everyone who passes by her shall hiss, and shall shake his fist.
|
|
Zeph
|
AKJV
|
2:15 |
This is the rejoicing city that dwelled carelessly, that said in her heart, I am, and there is none beside me: how is she become a desolation, a place for beasts to lie down in! every one that passes by her shall hiss, and wag his hand.
|
|
Zeph
|
ASV
|
2:15 |
This is the joyous city that dwelt carelessly, that said in her heart, I am, and there is none besides me: how is she become a desolation, a place for beasts to lie down in! every one that passeth by her shall hiss, and wag his hand.
|
|
Zeph
|
BBE
|
2:15 |
This is the town which was full of joy, living without fear of danger, saying in her heart, I am, and there is no other: how has she been made waste, a place for beasts to take their rest in! everyone who goes by her will make hisses, waving his hand.
|
|
Zeph
|
CPDV
|
2:15 |
This is the glorious city, dwelling in trust, which said in her heart, “I am and there is no one other than me.” How has she become a lair for beasts in the desert? All who pass through her will hiss and wag their hand.
|
|
Zeph
|
DRC
|
2:15 |
This is the glorious city that dwelt in security: that said in her heart: I am, and there is none beside me: how is she become a desert, a place for beasts to lie down in? every one that passeth by her shall hiss, and wag his hand.
|
|
Zeph
|
Darby
|
2:15 |
This is the rejoicing city that dwelt in security, that said in her heart, I am, and there is none else beside me: how is she become a desolation, a couching-place for beasts! Every one that passeth by her shall hiss, shall wave his hand.
|
|
Zeph
|
Geneva15
|
2:15 |
This is the reioycing citie that dwelt carelesse, that said in her heart, I am, and there is none besides me: how is she made waste, and the lodging of the beastes! euery one that passeth by her, shall hisse and wagge his hand.
|
|
Zeph
|
GodsWord
|
2:15 |
Is this the arrogant city? Is this the city that used to live securely, the city that used to think to itself, "I'm the only one, and no one else exists but me"? What a wasteland it is now, a resting place for wild animals! All who pass by it will hiss and make an obscene gesture.
|
|
Zeph
|
JPS
|
2:15 |
This is the joyous city that dwelt without care, that said in her heart: 'I am, and there is none else beside me'; how is she become a desolation, a place for beasts to lie down in! Every one that passeth by her shall hiss, and wag his hand.
|
|
Zeph
|
Jubilee2
|
2:15 |
This [is] the rejoicing city that dwelt carelessly, that said in her heart, I [am], and [there is] none beside me: how is she become a desolation, a place for beasts to lie down in! anyone that passes by her shall hiss [and] wag his hand.:
|
|
Zeph
|
KJV
|
2:15 |
This is the rejoicing city that dwelt carelessly, that said in her heart, I am, and there is none beside me: how is she become a desolation, a place for beasts to lie down in! every one that passeth by her shall hiss, and wag his hand.
|
|
Zeph
|
KJVA
|
2:15 |
This is the rejoicing city that dwelt carelessly, that said in her heart, I am, and there is none beside me: how is she become a desolation, a place for beasts to lie down in! every one that passeth by her shall hiss, and wag his hand.
|
|
Zeph
|
KJVPCE
|
2:15 |
This is the rejoicing city that dwelt carelessly, that said in her heart, I am, and there is none beside me: how is she become a desolation, a place for beasts to lie down in! every one that passeth by her shall hiss, and wag his hand.
|
|
Zeph
|
LEB
|
2:15 |
This is the city of rejoicing that lived securely; the one saying in her heart, “⌞I am, and there is none besides me⌟.” How she has become a desolation, a lair for wild animals! Everyone who passes by her hisses and shakes his fist.
|
|
Zeph
|
LITV
|
2:15 |
This is the joyful city, dwelling confidently, who says in her heart, I am , and there is yet no other . How she has become a ruin, a restingplace for animals! Everyone who passes near her shall hiss; he shall shake his hand!
|
|
Zeph
|
MKJV
|
2:15 |
This is the rejoicing city, dwelling confidently, who says in her heart, I am, and no other still is. How she has become a ruin, a resting-place for animals! Everyone who passes by her shall hiss; he shall wag his hand.
|
|
Zeph
|
NETfree
|
2:15 |
This is how the once-proud city will end up - the city that was so secure. She thought to herself, "I am unique! No one can compare to me!" What a heap of ruins she has become, a place where wild animals live! Everyone who passes by her taunts her and shakes his fist.
|
|
Zeph
|
NETtext
|
2:15 |
This is how the once-proud city will end up - the city that was so secure. She thought to herself, "I am unique! No one can compare to me!" What a heap of ruins she has become, a place where wild animals live! Everyone who passes by her taunts her and shakes his fist.
|
|
Zeph
|
NHEB
|
2:15 |
This is the joyous city that lived carelessly, that said in her heart, "I am, and there is none besides me." How she has become a desolation, a place for animals to lie down in! Everyone who passes by her will hiss, and shake their fists.
|
|
Zeph
|
NHEBJE
|
2:15 |
This is the joyous city that lived carelessly, that said in her heart, "I am, and there is none besides me." How she has become a desolation, a place for animals to lie down in! Everyone who passes by her will hiss, and shake their fists.
|
|
Zeph
|
NHEBME
|
2:15 |
This is the joyous city that lived carelessly, that said in her heart, "I am, and there is none besides me." How she has become a desolation, a place for animals to lie down in! Everyone who passes by her will hiss, and shake their fists.
|
|
Zeph
|
Noyes
|
2:15 |
This is the rejoicing city that dwelt in security, That said in her heart, "I, and none besides me!" Now is she become a desolation, a resting-place for wild beasts! Every one that passeth by her shall hiss, and wag his hand.
|
|
Zeph
|
RLT
|
2:15 |
This is the rejoicing city that dwelt carelessly, that said in her heart, I am, and there is none beside me: how is she become a desolation, a place for beasts to lie down in! every one that passeth by her shall hiss, and wag his hand.
|
|
Zeph
|
RNKJV
|
2:15 |
This is the rejoicing city that dwelt carelessly, that said in her heart, I am, and there is none beside me: how is she become a desolation, a place for beasts to lie down in! every one that passeth by her shall hiss, and wag his hand.
|
|
Zeph
|
RWebster
|
2:15 |
This is the rejoicing city that dwelt in security, that said in her heart, I am, and there is none besides me: how is she become a desolation, a place for beasts to lie down in! every one that passeth by her shall hiss, and shake his hand.
|
|
Zeph
|
Rotherha
|
2:15 |
This, is the city exultant, that sat secure, that said in her heart, I, [am] ! and no one besides! How hath she become a desolation! a lair of beasts, every one passing, by her doth hiss, shaketh his hand.
|
|
Zeph
|
UKJV
|
2:15 |
This is the rejoicing city that dwelt carelessly, that said in her heart, I am, and there is none beside me: how is she become a desolation, a place for beasts to lie down in! every one that passes by her shall hiss, and wag his hand.
|
|
Zeph
|
Webster
|
2:15 |
This [is] the rejoicing city that dwelt in security, that said in her heart, I [am], and [there is] none besides me: how is she become a desolation, a place for beasts to lie down in! every one that passeth by her shall hiss, [and] wag his hand.
|
|
Zeph
|
YLT
|
2:15 |
This is the exulting city that is dwelling confidently, That is saying in her heart, `I am , and beside me there is none,' How hath she been for a desolation, A crouching-place for beasts, Every one passing by her doth hiss, He doth shake his hand!
|
|
Zeph
|
ABPGRK
|
2:15 |
άυτη η πόλις η φαυλίστρια η κατοικούσα επ΄ ελπίδι η λέγουσα εν τη καρδία αυτής εγώ ειμι και ουκ έστι μετ\΄ εμέ έτι πως εγενήθη εις αφανισμόν νομή θηρίων πας ο διαπορευόμενος δι΄ αυτής συριεί και κινήσει τας χείρας αυτού
|
|
Zeph
|
Afr1953
|
2:15 |
Dit is die uitgelate stad wat so veilig gewoon het, wat in sy hart gesê het: Dit is ek, en niemand anders nie! Hoe het dit 'n verwoesting geword, 'n lêplek vir wilde diere! Almal wat daar verbytrek, spot, skud met die hand.
|
|
Zeph
|
Alb
|
2:15 |
Ky është qyteti i qejfeve që rrinte i sigurt dhe thoshte në zemër të vet: "Unë, dhe askush tjetër veç meje". Vallë si u bë një shkreti, një vend ku struken kafshët? Kushdo që do t'i kalojë afër do të fërshëllejë dhe do të tundë dorën.
|
|
Zeph
|
Aleppo
|
2:15 |
זאת העיר העליזה היושבת לבטח האמרה בלבבה אני ואפסי עוד איך היתה לשמה מרבץ לחיה—כל עובר עליה ישרק יניע ידו {פ}
|
|
Zeph
|
AraNAV
|
2:15 |
هَذِهِ هِيَ الْمَدِينَةُ الطَّرُوبُ الَّتِي سَكَنَتْ آمِنَةً قَائِلَةً لِنَفْسِهَا: أَنَا وَلَيْسَ لِي نَظِيرٌ! كَيْفَ صَارَتْ أَطْلاَلاً، وَمَأْوىً لِلْوُحُوشِ الْبَرِّيَّةِ؟ كُلُّ مَنْ يَجْتَازُ بِهَا يَصْفِرُ دَهْشَةً وَيَهُزُّ يَدَهُ».
|
|
Zeph
|
AraSVD
|
2:15 |
هَذِهِ هِيَ ٱلْمَدِينَةُ ٱلْمُبْتَهِجَةُ ٱلسَّاكِنَةُ مُطْمَئِنَّةً، ٱلْقَائِلَةُ فِي قَلْبِهَا: «أَنَا وَلَيْسَ غَيْرِي». كَيْفَ صَارَتْ خَرَابًا، مَرْبِضًا لِلْحَيَوَانِ! كُلُّ عَابِرٍ بِهَا يَصْفِرُ وَيَهُزُّ يَدَهُ.
|
|
Zeph
|
Azeri
|
2:15 |
بو شهر ذؤوق-صفالي شهر ائدي، اَمئن-آمانليق ائچئنده ياشاييردي. سن اورهيئنده ديئرسن: "من منم، مندن باشقاسي يوخدور!" نجه ده بو شهر خاراباليغا دؤندو، وحشي حيوانلارين يوواسي اولدو! يانيندان کِچَن هر کس واهئمهدن باشيني تَرپهدئر.
|
|
Zeph
|
Bela
|
2:15 |
Вось чым будзе горад пераможна-радасны, які жыве бесклапотна, які кажа ў сэрцы сваім: "я — і няма іншага апроч мяне". Як ён зрабіўся руінаю, логвішчам для зьвяроў! Кожны, праходзячы міма яго, пасьвішча й рукою махне.
|
|
Zeph
|
BulVeren
|
2:15 |
Този е веселящият се град, който живееше безгрижно, който казваше в сърцето си: Аз съм, и освен мен няма друг! Как се обърна в пустош, в обиталище на зверове! Всеки, който минава край него, ще подсвирне, ще помаха с ръката си.
|
|
Zeph
|
BurJudso
|
2:15 |
ထိုမြို့က၊ ငါရှိ၏။ ငါမှတပါး အဘယ်သူမျှ မရှိ ဟု ဆိုလျက် သောကနှင့် ကင်းလွတ်၍ ဝမ်းမြောက်လျက် နေဘူးသော မြို့ဖြစ်ပါသည်တကား။ ယခုမှာ သုတ်သင် ပယ်ရှင်းရာ၊ သားရဲအိပ်ရာ သူအပေါင်းတို့သည် ကဲ့ရဲ့သံ ကို ပြု၍ လက်ဖျားခါကြလိမ့်မည်။
|
|
Zeph
|
CSlEliza
|
2:15 |
Сей град презорливый, живяй на уповании, глаголяй в сердцы своем: аз есмь, и несть по мне еще: како бысть во изчезновение, пажить зверем? Всяк мимоходяй сквозе его позвиждет и воздвигнет руце свои.
|
|
Zeph
|
CebPinad
|
2:15 |
Mao kini ang malipayong ciudad nga nagapuyo sa walay pagtagad, nga nag-ingon sa iyang kasingkasing: Ako mao man, ug walay lain gawas kanako; naunsa ang iyang pagkahimong biniyaan, usa ka dapit nga pagalubgan sa mga mananap! ang tagsatagsa nga molabay kaniya mosutsut sa pagbiaybiay, ug magamira-mira sa iyang kamot.
|
|
Zeph
|
ChiNCVs
|
2:15 |
这就是那欢乐安居之城，她心里曾说：“只有我，除我以外，再没有别的了。”现在怎么竟成了荒场、走兽躺卧之处呢！凡从那里经过的，都必舞手嗤笑。
|
|
Zeph
|
ChiSB
|
2:15 |
這就是那享樂安居，心想「只有我，沒有別人」的城市! 她如何竟成了荒野，成了野獸的棲所! 凡由她那裏經過的人，莫不嗤笑搖手。
|
|
Zeph
|
ChiUn
|
2:15 |
這是素來歡樂安然居住的城，心裡說：惟有我，除我以外再沒有別的；現在何竟荒涼成為野獸躺臥之處！凡經過的人都必搖手嗤笑她。
|
|
Zeph
|
ChiUnL
|
2:15 |
此乃歡樂之邑、安居無慮、其心自謂惟我而已、我外無他、今奚荒寂、成爲獸臥之所、凡經過者、必搖手而嗤笑之、
|
|
Zeph
|
ChiUns
|
2:15 |
这是素来欢乐安然居住的城，心里说：惟有我，除我以外再没有别的；现在何竟荒凉成为野兽躺卧之处！凡经过的人都必摇手嗤笑她。
|
|
Zeph
|
CroSaric
|
2:15 |
To li je veseli grad koji je stolovao u miru, koji je u svom srcu govorio: "Ja, i jedino ja!" Gledaj! Postade razvalina, brlog zvjerinji! Svi koji pokraj njega prolaze zvižde i mašu rukama.
|
|
Zeph
|
DaOT1871
|
2:15 |
Dette er den jublende Stad, som boede tryggelig, som sagde i sit Hjerte: Jeg, og ingen uden jeg; hvorledes er den bleven til et Øde, et Leje for vilde Dyr? hver, som gaar forbi den, vil spotte og ryste sin Haand.
|
|
Zeph
|
DaOT1931
|
2:15 |
Det er den jublende By, som laa saa trygt, som sagde i sit Hjerte: »Jeg og ellers ingen.« Hvor er den dog blevet øde, et Raststed for Dyr! Enhver, som kommer forbi den, haaner med Fløjt og Haand.
|
|
Zeph
|
Dari
|
2:15 |
این شهر که موجب افتخار و محل رفاه و آسایش مردمش بود، عاقبت به این سرنوشت دچار می گردد، زیرا این شهر با غرور می گفت: «در تمام دنیا مانند من شهر بزرگی وجود ندارد.» اما سرانجام ویران و متروک می گردد و لانه و بیشۀ حیوانات وحشی می شود و هر کسی که از آنجا بگذرد، سر خود را تکان داده بحالش افسوس می خورد.
|
|
Zeph
|
DutSVV
|
2:15 |
Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.
|
|
Zeph
|
DutSVVA
|
2:15 |
Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.
|
|
Zeph
|
Esperant
|
2:15 |
Tia estos la gaja urbo, kiu estis ekster danĝero, kaj kiu parolis en sia koro: Mi estas sola, kaj ne ekzistas alia krom mi. Kiel ĝi estas ruinigita, fariĝis ripozejo por bestoj! Ĉiu preteriranto fajfos pri ĝi kaj svingos la manon.
|
|
Zeph
|
FarOPV
|
2:15 |
این است شهر فرحناک که در اطمینان ساکن میبود و در دل خود میگفت: «من هستم و غیر از من دیگری نیست؛ من هستم و غیر از من دیگری نیست.» چگونه خراب شد! خوابگاه حیوانات گردیده است! هرکه از آن عبور کند بر آن سخریه کرده، دست خود را خواهد جنبانید!
|
|
Zeph
|
FarTPV
|
2:15 |
این شهر که موجب افتخار و محل رفاه و آسایش مردمش بود عاقبت به این سرنوشت دچار میگردد، مردم آن فکر میکردند که در تمام دنیا شهری مانند شهر آنها وجود ندارد. امّا سرانجام ویران و متروک میگردد و کُنام حیوانات وحشی میشود و هرکسی که از آنجا بگذرد، سر خود را تکان خواهد داد و حیرت خواهد کرد.
|
|
Zeph
|
FinBibli
|
2:15 |
Tämä on se iloinen kaupunki, joka niin irstaana asui, ja sanoi sydämessänsä: minä olen, ja ei yksikään muu. Kuinka hän on niin autioksi tehty, että eläimet siinä makaavat? Ja joka käy sen ohitse, hän viheltää häntä, ja paukuttaa käsiänsä.
|
|
Zeph
|
FinPR
|
2:15 |
Tämä oli se riemuisa kaupunki, joka asui turvallisena, joka sanoi sydämessään: "Minä, eikä ketään muuta!" Kuinka autioksi se on tullut, villieläinten makuusijaksi! Jokainen, joka käy siitä ohitse, viheltää ja huiskuttaa kättä.
|
|
Zeph
|
FinPR92
|
2:15 |
Tämä oli iloinen kaupunki, joka eli turvassa ja sanoi itsekseen: "Minä, vain minä." Kuinka autioksi se onkaan tullut, eläinten lymypaikaksi! Ohikulkijat nostavat torjuen kätensä ja viheltävät kauhistuneina.
|
|
Zeph
|
FinRK
|
2:15 |
Tämä on se ilakoiva kaupunki, joka asui turvassa, joka sanoi sydämessään: ”Minä eikä ketään muuta!” Kuinka autio siitä onkaan tullut, villieläinten makuupaikka! Jokainen, joka kulkee siitä ohi, viheltää sille ja heiluttaa ivaten kättään.
|
|
Zeph
|
FinSTLK2
|
2:15 |
Tämä oli se riemuitseva kaupunki, joka asui turvallisena ja sanoi sydämessään: "Minä, eikä ketään muuta!" Kuinka autioksi se on tullut, villieläinten makuusijaksi! Jokainen, joka käy siitä ohi, viheltää ja heiluttaa kättään.
|
|
Zeph
|
FreBBB
|
2:15 |
C'est là cette ville joyeuse, assise en assurance, qui disait en son cœur : Moi, et rien que moi ! Comment est-elle devenue un désert, un gîte pour les bêtes ? Quiconque passera sur elle sifflera en agitant la main.
|
|
Zeph
|
FreBDM17
|
2:15 |
C’est là cette ville remplie de joie, qui se tenait assurée, et qui disait en son coeur ; c’est moi, et il n’y en a point d’autre que moi. Comment a-t-elle été réduite en désert, pour être le gîte des bêtes ? Quiconque passera près d elle se moquera, et branlera sa main. Retournez au Début
|
|
Zeph
|
FreCramp
|
2:15 |
C'est là la ville joyeuse, assise avec assurance, qui disait en son cœur : " Moi, et rien que moi ! " Comment est-elle devenue un désert, une demeure pour les bêtes ? Quiconque passera sur elle sifflera et agitera la main.
|
|
Zeph
|
FreJND
|
2:15 |
C’est là cette ville qui s’égayait, qui habitait en sécurité, qui disait en son cœur : Moi, et à part moi, nulle autre ! Comment est-elle devenue une désolation, un gîte pour les bêtes ? Quiconque passera à côté d’elle sifflera, [et] secouera sa main.
|
|
Zeph
|
FreKhan
|
2:15 |
La voilà cette cité joyeuse qui trônait en pleine sécurité et disait à part soi: "Moi et personne que moi!" Ah! comme elle est devenue une solitude, un repaire de fauves! Quiconque passe près d’elle ricane et agite la main.
|
|
Zeph
|
FreLXX
|
2:15 |
Voilà cette ville si méprisante, qui se reposait dans sa confiance et disait en son cœur : J'existe, et il n'est point de ville telle que moi. Comment est-elle devenue une solitude, un repaire de bêtes fauves ? Et celui qui passera par là sifflera et battra des mains.
|
|
Zeph
|
FrePGR
|
2:15 |
La voilà cette ville dont la joie est insolente, qui habite en sécurité, qui dit en son cœur : Moi, et hors moi rien ! Comment est-elle devenue un désert, un repaire pour les bêtes ? Quiconque passera devant elle, sifflera et agitera la main.
|
|
Zeph
|
FreSegon
|
2:15 |
Voilà donc cette ville joyeuse, Qui s'assied avec assurance, Et qui dit en son cœur: Moi, et rien que moi! Eh quoi! elle est en ruines, C'est un repaire pour les bêtes! Tous ceux qui passeront près d'elle Siffleront et agiteront la main.
|
|
Zeph
|
FreVulgG
|
2:15 |
Voilà la ville orgueilleuse qui se tenait si assurée, qui disait en son cœur : Je suis, et en dehors de moi il n’y en a pas d’autre. Comment a-t-elle été changée en un désert, en un repaire de bêtes sauvages ? Tous ceux qui passeront par elle siffleront et agiteront la main.
|
|
Zeph
|
GerBoLut
|
2:15 |
Das ist die frohliche Stadt, die so sicher wohnete und sprach in ihrem Herzen: Ich bin's, und keine mehr! Wie ist sie so wüst worden, daß die Tiere drinnen wohnen! Und wer vorubergehet, pfeifet sie an und kiappet mit der Hand uber sie.
|
|
Zeph
|
GerElb18
|
2:15 |
Das ist die frohlockende Stadt, die in Sicherheit wohnte, die in ihrem Herzen sprach: Ich bins und gar keine sonst! Wie ist sie zur Wüste geworden, zum Lagerplatz der wilden Tiere! Ein jeder, der an ihr vorüberzieht, wird zischen, wird seine Hand schwenken.
|
|
Zeph
|
GerElb19
|
2:15 |
Das ist die frohlockende Stadt, die in Sicherheit wohnte, die in ihrem Herzen sprach: Ich bin's und gar keine sonst! Wie ist sie zur Wüste geworden, zum Lagerplatz der wilden Tiere! Ein jeder, der an ihr vorüberzieht, wird zischen, wird seine Hand schwenken.
|
|
Zeph
|
GerGruen
|
2:15 |
Ist das die stolze Stadt, die gar so sicher wohnte, die bei sich sprach: "Ich bin's und keine andere sonst"? Des Wildes Lagerstätte ist sie jetzt. Wie ist sie doch verwüstet worden! Wer immer sie betrachtet, zischt und schlägt in seine Hände.
|
|
Zeph
|
GerMenge
|
2:15 |
So wird es der fröhlichen Stadt ergehen, die in Sicherheit thronte, die da bei sich dachte: »Ich bin’s und keine andere sonst!« Wie ist sie nun zur Wüstenei geworden, zur Lagerstätte für wilde Tiere! Wer immer an ihr vorübergeht, zischt über sie und schüttelt seine Hand.
|
|
Zeph
|
GerNeUe
|
2:15 |
Das also ist die fröhliche Stadt, / die sich in Sicherheit wiegte, / die dachte: "Ich – und gar nichts sonst!" / Was für eine Wüste ist sie geworden, / ein Lagerplatz für wilde Tiere! / Jeder, der vorübergeht, / hebt erschrocken die Hand.
|
|
Zeph
|
GerSch
|
2:15 |
Das ist die lustige Stadt, die so sicher wohnte, die in ihrem Herzen sprach: »Ich und keine sonst!« Wie ist sie zur Wildnis geworden, zum Lagerplatz der Tiere! Wer vorübergeht, zischt über sie und schwenkt seine Hand.
|
|
Zeph
|
GerTafel
|
2:15 |
Das ist die Stadt, die jauchzende, die sicher dasaß, die in ihrem Herzen sprach: Ich bin es, und keine außer mir! Wie ward sie zur Verwüstung, zum Lagerplatz dem wilden Tier! Ein jeder, der an ihr vorübergeht, zischt, er schwenkt seine Hand.
|
|
Zeph
|
GerTextb
|
2:15 |
Ist das die fröhliche Stadt, die so sicher thronte, die in ihrem Sinne dachte: Ich bin's und niemand sonst? Wie ist sie doch ein Gegenstand des Entsetzens geworden, eine Lagerstätte für das Wild; wer irgend an ihr vorüberzieht, zischt, schwingt höhnisch seine Hand!
|
|
Zeph
|
GerZurch
|
2:15 |
Das ist die fröhliche Stadt, die so sicher thronte, die in ihrem Herzen sprach: "Ich bin's und niemand sonst." Wie ist sie zur Wüste geworden, zum Lager der Tiere! Wer an ihr vorübergeht, zischt sie aus und schüttelt (höhnisch) die Hand. (a) Jes 47:8
|
|
Zeph
|
GreVamva
|
2:15 |
Αύτη είναι η ευφραινομένη πόλις, η κατοικούσα αμερίμνως, η λέγουσα εν τη καρδία αυτής, Εγώ είμαι και δεν είναι άλλη εκτός εμού. Πως κατεστάθη έρημος, κατάλυμα θηρίων· πας ο διαβαίνων δι' αυτής θέλει συρίξει και κινήσει την χείρα αυτού.
|
|
Zeph
|
Haitian
|
2:15 |
Men sa ki pral rive lavil kote moun t'ap pran plezi yo, lavil kote moun te mete nan tèt yo anyen pa ka rive yo, lavil kote moun yo t'ap di nan kè yo: Se mwen menm sèl chèf! Pa gen lòt! Tout moun k'ap pase bò la pral sezi, y'ap mete men nan tèt lè yo wè sa ki rive.
|
|
Zeph
|
HebModer
|
2:15 |
זאת העיר העליזה היושבת לבטח האמרה בלבבה אני ואפסי עוד איך היתה לשמה מרבץ לחיה כל עובר עליה ישרק יניע ידו׃
|
|
Zeph
|
HunIMIT
|
2:15 |
Ez az az ujjongó város, mely biztosságban lakott, a mely azt mondta szívében: én és senki más! Mint lett pusztulássá, vadnak heverőjévé! Bárki elmegy mellette, az pisszeg, rázza kezét.
|
|
Zeph
|
HunKNB
|
2:15 |
Ilyenné lesz a dicső város, mely oly nyugodtan lakott, mely azt gondolta magában: »Csak én! És rajtam kívül nincs több ilyen!« Hogy is lett ily pusztasággá, vadállatok tanyájává? Mindenki, aki átmegy rajta, fütyül, és a kezével legyint.
|
|
Zeph
|
HunKar
|
2:15 |
Ímé, a víg város, a bátorságban lakozó, a mely ezt mondja vala szívében: Én vagyok és nincs kívülem más! milyen pusztasággá lőn, vadak tanyájává, a ki átmegy rajta, mind süvöltöz és csapkodja kezét.
|
|
Zeph
|
HunRUF
|
2:15 |
Ez lesz a vigadozó városból, amely biztonságban élt, és ezt gondolta magában: Nincs több olyan, mint én! Milyen pusztává lesz: vadak tanyájává! Aki csak arra jár, fölszisszen, és kezével legyint.
|
|
Zeph
|
HunUj
|
2:15 |
Ez lesz a vigadozó városból, amely biztonságban élt, és ezt gondolta magában: Nincs több olyan, mint én! Milyen pusztává lesz: vadak tanyájává! Aki csak arra jár, fölszisszen, és kezével legyint.
|
|
Zeph
|
ItaDio
|
2:15 |
Tal sarà la città trionfante, che abitava in sicurtà, che diceva nel cuor suo: Io son dessa, e non vi è altri che me. Come è ella stata ridotta in desolazione, in ricetto di bestie! chiunque passerà presso di essa zufolerà, e moverà la mano.
|
|
Zeph
|
ItaRive
|
2:15 |
Tale sarà la festante città, che se ne sta sicura, e dice in cuor suo: "Io, e nessun altro fuori di me!" Come mai è diventata una desolazione, un ricetto di bestie? Chiunque le passerà vicino fischierà e agiterà la mano.
|
|
Zeph
|
JapBungo
|
2:15 |
是邑は驕り傲ぶりて安泰に立をり 唯我あり 我の外には誰もなしと心の中に言つつありし者なるが斯も荒はてて畜獣の臥す處となる者かな 此を過る者はみな嘶きて手をふるはん
|
|
Zeph
|
JapKougo
|
2:15 |
この町は勝ち誇って、安らかに落ち着き、その心の中で、「ただわたしだけだ、わたしの外にはだれもない」と言った町であるが、このように荒れはてて、獣の伏す所になってしまった。ここを通り過ぎる者は皆あざけって、手を振る。
|
|
Zeph
|
KLV
|
2:15 |
vam ghaH the joyous veng vetlh yInta' carelessly, vetlh ja'ta' Daq Daj tIq, “ jIH 'oH, je pa' ghaH pagh je jIH.” chay' ghaH ghajtaH moj a desolation, a Daq vaD Ha'DIbaH Daq Qot bIng Daq! Hoch 'Iv passes Sum Daj DichDaq hiss, je shake chaj fists.
|
|
Zeph
|
Kapingam
|
2:15 |
Deelaa di hai gaa-hai gi-di waahale dela e-bida hagaamu ono maaloo ge e-hagabaubau bolo ia hagalee haga-huaidu go di mee. Nia daangada di waahale deelaa e-hagabaubau bolo di-nadau waahale e-kaedahi e-aamua i henuailala. Di gowaa deenei gaa-hai di gowaa e-mooho gi-daha ga-hagamolooloo nia manu lodo-geinga! Nia daangada huogodoo ala ma-ga-lloomoi-laa-nei le e-homouli ge mmaadagu.
|
|
Zeph
|
Kaz
|
2:15 |
Біліп қойыңдар, бұрын масайрап, бейқам жатқан қаланың сиқы осындай болады. Сол кезде ол мақтанып: «Мен өзім бар болушымын, маған тең келер еш нәрсе жоқ!» — дейтін. Ал енді ол қирап үйінді болып, жабайы аңдардың мекеніне айналды! Оның жанынан өткен-кеткеннің барлығы ысқырып, қолдарын сілтеп, оны мазақтайды.
|
|
Zeph
|
Kekchi
|
2:15 |
Joˈcaˈin xeˈxcˈul li tenamit li kˈaxal sa saˈ xchˈo̱leb nak queˈcuan ut nequeˈxcacuubresi ribeb xjuneseb rib. Queˈxye saˈ xchˈo̱leb: —La̱o nim kacuanquil. Ma̱ ani chic cuan xcuanquil chiku la̱o, chanqueb. Ilomak chanru nak xeˈosoˈ ut lix naˈajeb xcana chokˈ xnaˈajeb li joskˈ aj xul. Chixjunileb li teˈnumekˈ aran, teˈxseˈe ut teˈrecˈasi lix jolomeb nak teˈril cˈaˈru queˈxcˈul li tenamit aˈan.
|
|
Zeph
|
KorHKJV
|
2:15 |
이것은 기뻐하는 도시요, 염려 없이 거하며 마음속으로 이르기를, 나만 있고 나 외에는 아무도 없다, 하던 곳인데 어찌 그녀가 황폐하게 되고 짐승들이 눕는 곳이 되었는가! 그녀의 옆으로 지나가는 자마다 비웃으며 자기 손을 흔들리로다.
|
|
Zeph
|
KorRV
|
2:15 |
이는 기쁜 성이라 염려 없이 거하며 심중에 이르기를 오직 나만 있고 나 외에는 다른 이가 없다 하더니 어찌 이같이 황무하여 들짐승의 엎드릴 곳이 되었는고 지나가는 자마다 치소하여 손을 흔들리로다
|
|
Zeph
|
LXX
|
2:15 |
αὕτη ἡ πόλις ἡ φαυλίστρια ἡ κατοικοῦσα ἐπ’ ἐλπίδι ἡ λέγουσα ἐν καρδίᾳ αὐτῆς ἐγώ εἰμι καὶ οὐκ ἔστιν μετ’ ἐμὲ ἔτι πῶς ἐγενήθη εἰς ἀφανισμόν νομὴ θηρίων πᾶς ὁ διαπορευόμενος δῑ αὐτῆς συριεῖ καὶ κινήσει τὰς χεῖρας αὐτοῦ
|
|
Zeph
|
LinVB
|
2:15 |
Liboso ezalaki engumba ya bisengo, ya kimia ; bazalaki komilobela : « Nani akokani na biso ? » Ekomi eloko ya nsomo sikawa, mpe nganda ya nyama. Bato banso bakoleka wana bakoseke mpe bakolakisa yango na mosapi.
|
|
Zeph
|
LtKBB
|
2:15 |
Džiūgavęs miestas, kuris taip saugiai gyveno, galvodamas: „Aš ir niekas kitas!“ Kuo jis pavirto? Dykyne, gyvulių ganykla. Kiekvienas praeidamas švilps ir mos ranka.
|
|
Zeph
|
LvGluck8
|
2:15 |
Šī ir tā pilsēta, kas tā priecājās, kas droši dzīvo, kas savā sirdī saka: es, un cita neviena. Kā tā ir palikusi par postažu, zvēriem par migu! Visi, kas tai iet garām, svilpo un met ar roku.
|
|
Zeph
|
Mal1910
|
2:15 |
ഞാനേയുള്ളു; ഞാനല്ലാതെ മറ്റാരുമില്ല എന്നു ഹൃദയത്തിൽ പറഞ്ഞു നിൎഭയം വസിച്ചിരുന്ന ഉല്ലസിതനഗരം ഇതു തന്നേ; അതു ശൂന്യവും മൃഗങ്ങൾക്കു കിടപ്പിടവുമായ്തീൎന്നതെങ്ങനെ; അതിന്നരികെ കൂടിപോകുന്ന ഏവനും ചൂളകുത്തി കൈ കുലുക്കും.
|
|
Zeph
|
Maori
|
2:15 |
Ko te pa whakamanamana tenei i noho wehikore nei, i mea nei i roto i tona ngakau, Ko ahau tenei, kahore atu hoki, ko ahau anake: ano tona ururuatanga! he tapapatanga kirehe! ko te hunga katoa e tika ana na reira ka hi atu, ka tawhi i tona ringa.
|
|
Zeph
|
MapM
|
2:15 |
זֹ֠֞את הָעִ֤יר הָעַלִּיזָה֙ הַיּוֹשֶׁ֣בֶת לָבֶ֔טַח הָאֹֽמְרָה֙ בִּלְבָבָ֔הּ אֲנִ֖י וְאַפְסִ֣י ע֑וֹד אֵ֣יךְ ׀ הָיְתָ֣ה לְשַׁמָּ֗ה מַרְבֵּץ֙ לַֽחַיָּ֔ה כֹּ֚ל עוֹבֵ֣ר עָלֶ֔יהָ יִשְׁרֹ֖ק יָנִ֥יעַ יָדֽוֹ׃
|
|
Zeph
|
Mg1865
|
2:15 |
Izany no tanàna niravoravo sady nandry fahizay, Izay nanao anakampo hoe: Izaho no izy, ary tsy misy hafa; Endrey! efa tonga lao izy, eny, fandrian’ ny biby! Izay rehetra mandalo azy dia hisitrisitra sy hanondro tanana.
|
|
Zeph
|
Ndebele
|
2:15 |
Lo ngumuzi ojabulayo, obuhlezi ngokuvikeleka, owawusithi enhliziyweni yawo: Yimi, njalo kakho omunye ngaphandle kwami. Yeka ukuba kwawo yincithakalo, indawo yokulala yezinyamazana! Wonke owedlula kiwo uyancifa, anyikinye isandla sakhe.
|
|
Zeph
|
NlCanisi
|
2:15 |
Dat is nu de dartele stad, Zo onbezorgd, Die sprak tot zichzelf: Dat ben ik, en geen ander! Hoe is zij een puinhoop geworden, Een leger voor beesten; Ieder die haar voorbijgaat, Blaast, en zwaait met de hand.
|
|
Zeph
|
NorSMB
|
2:15 |
Dette er den jublande byen, som sat so trygt og sagde i sitt hjarta: «Eg og ingen annan!» Kor aud han er vorten, eit læger for villdyr! Kvar den som framum fer, blistrar og vinkar med handi.
|
|
Zeph
|
Norsk
|
2:15 |
Dette er den jublende stad, som bodde så trygt, som sa i sitt hjerte: Jeg og ingen annen! Hvor den er blitt til en ørken, et leie for ville dyr! Hver den som går forbi, blåser av den og ryster hånlig sin hånd.
|
|
Zeph
|
Northern
|
2:15 |
Bu şəhər zövq-səfalı şəhər idi, Əmin-amanlıq içində yaşayırdı. Hey belə deyərdi: «Mən mənəm, məndən başqası yoxdur!» Necə də bu şəhər xarabalığa döndü, Vəhşi heyvanların yuvası oldu! Yanından keçən hər kəs vahimədən Kənara çəkilir.
|
|
Zeph
|
OSHB
|
2:15 |
זֹ֞֠את הָעִ֤יר הָעַלִּיזָה֙ הַיּוֹשֶׁ֣בֶת לָבֶ֔טַח הָאֹֽמְרָה֙ בִּלְבָבָ֔הּ אֲנִ֖י וְאַפְסִ֣י ע֑וֹד אֵ֣יךְ ׀ הָיְתָ֣ה לְשַׁמָּ֗ה מַרְבֵּץ֙ לַֽחַיָּ֔ה כֹּ֚ל עוֹבֵ֣ר עָלֶ֔יהָ יִשְׁרֹ֖ק יָנִ֥יעַ יָדֽוֹ׃ ס
|
|
Zeph
|
Pohnpeia
|
2:15 |
Iei met me pahn wiawihong kahnimwo me nohn aklapalapki eh kehlail oh medemedewe me e saledek sang apwal. Towe kan kin medemedewe me ar kahnimwo me keieu lapalap nan sampah. Ia uwen laud en sapwtehn me e pahn wiahla, wasa me mahn lawalo kan pahn kin kommoal ie! Aramas koaros me pahn keid limwah pahn nurkipene ar masepwehk.
|
|
Zeph
|
PolGdans
|
2:15 |
Takieć będzie ono miasto weselące się, które siedzi bezpiecznie, mówiące w sercu swojem: Jam miasto, a oprócz mnie niemasz takiego. Jakoć się stało spustoszeniem! jaskinią zwierzowi! każdy przechodzący przez nie zaświśnie, i kiwać będzie ręką swo ją.
|
|
Zeph
|
PolUGdan
|
2:15 |
Takie będzie to wesołe miasto, które mieszkało bezpiecznie i mówiło w swoim sercu: Ja jestem i oprócz mnie nie ma innego. Jakże stało się spustoszeniem, legowiskiem zwierząt! Każdy, kto będzie przechodził obok niego, zaświśnie i machnie ręką.
|
|
Zeph
|
PorAR
|
2:15 |
Esta é a cidade alegre, que vivia em segurança, que dizia no seu coração: Eu sou, e fora de mim não há outra. Como se tem ela tornado em desolação, em covil de feras! Todo o que passar por ela assobiará, e meneará a mão.
|
|
Zeph
|
PorAlmei
|
2:15 |
Esta é a cidade que salta de alegria, que habita segura, que diz no seu coração: Eu sou, e não ha mais do que eu: como se tornou em assolação em pousada de animaes! qualquer que passar por ella assobiará, e meneará a sua mão
|
|
Zeph
|
PorBLivr
|
2:15 |
Esta é a cidade alegre que habita segura, que diz em seu coração: Nenhuma outra há como eu sou. Como ela se tornará em desolação, em repouso de animais! Qualquer um que passar perto dela assoviará e sacudirá sua mão.
|
|
Zeph
|
PorBLivr
|
2:15 |
Esta é a cidade alegre que habita segura, que diz em seu coração: Nenhuma outra há como eu sou. Como ela se tornará em desolação, em repouso de animais! Qualquer um que passar perto dela assoviará e sacudirá sua mão.
|
|
Zeph
|
PorCap
|
2:15 |
Ei-la, a cidade alegre, que vivia confiante, aquela que dizia em seu coração: «Eu e mais ninguém!» Como se converteu em ruínas, um covil de feras! Todos os que passam por ela assobiam e agitam a mão.
|
|
Zeph
|
RomCor
|
2:15 |
Iată dar cetatea aceea veselă, care stătea plină de încredere şi zicea în inima ei: ‘Eu şi niciuna afară de mine!’ Vai! Cum s-a prefăcut în pustiu şi în culcuş de fiare! Toţi cei ce trec pe lângă ea fluieră şi arată cu mâna!”
|
|
Zeph
|
RusSynod
|
2:15 |
Вот чем будет город торжествующий, живущий беспечно, говорящий в сердце своем: "я, и нет иного кроме меня". Как он стал развалиною, логовищем для зверей! Всякий, проходя мимо него, посвищет и махнет рукою.
|
|
Zeph
|
RusSynod
|
2:15 |
Вот чем будет город торжествующий, живущий беспечно, говорящий в сердце своем: «Я, и нет иного, кроме меня». Как он стал развалиной, логовищем для зверей! Всякий, проходя мимо него, посвищет и махнет рукой.
|
|
Zeph
|
SloChras
|
2:15 |
To je tisto veselo mesto, ki je prebivalo brez skrbi, ki je govorilo v srcu svojem: Jaz sem in nobenega ni razen mene! Kako je postalo v puščavo, v ležišče zverini! Vsak, kdor pojde mimo, bo žvižgal, mahal z roko.
|
|
Zeph
|
SloKJV
|
2:15 |
To je veseleče se mesto, ki je brezskrbno prebivalo, ki je v svojem srcu govorilo: ‚Jaz sem in poleg mene ni nikogar.‘ Kako je postalo opustošenje, kraj za živali, da se uležejo v njem! Vsak, kdor gre mimo njega, ga bo izžvižgal in zamahnil s svojo roko.“
|
|
Zeph
|
SomKQA
|
2:15 |
Tanu waa magaaladii faraxa badnayd oo feyigla'aanta ku degganayd, oo qalbiga iska tidhi, Anigaa ah, oo aniga mooyaane mid kale ma jirto. Waxay noqotay cidla iyo meel dugaag ku hoydo! Mid kasta oo agteeda soo maraaba wuu ku foodhyi doonaa oo gacanta quudhsasho la ruxi doonaa.
|
|
Zeph
|
SpaPlate
|
2:15 |
¡Esta es la ciudad alegre que habitaba en seguridad, la que decía en su corazón: “¡Yo y nadie más que yo!” ¡Cómo se ha convertido en desierto, en guarida de fieras! Cuantos pasen junto a ella silbarán y agitarán la mano.
|
|
Zeph
|
SpaRV
|
2:15 |
Esta es la ciudad alegre que estaba confiada, la que decía en su corazón: Yo, y no más. ¡Cómo fué en asolamiento, en cama de bestias! Cualquiera que pasare junto á ella silbará, meneará su mano.
|
|
Zeph
|
SpaRV186
|
2:15 |
Esta es la ciudad alegre, que estaba confiada: la que decía en su corazón: Yo soy, y no hay más. ¡Cómo fue tornada en asolamiento, en cama de bestias! cualquiera que pasare junto a ella, silbará, meneará su mano.
|
|
Zeph
|
SpaRV190
|
2:15 |
Esta es la ciudad alegre que estaba confiada, la que decía en su corazón: Yo, y no más. ¡Cómo fué en asolamiento, en cama de bestias! Cualquiera que pasare junto á ella silbará, meneará su mano.
|
|
Zeph
|
SrKDEkav
|
2:15 |
Такав ће бити весели град, који седи без бриге, који говори у срцу свом: Ја сам, и осим мене нема другог. Како опусте! Поста ложа зверју! Ко год прође мимо њ звиждаће и махати руком.
|
|
Zeph
|
SrKDIjek
|
2:15 |
Таки ће бити весели град, који сједи без бриге, који говори у срцу свом: ја сам, и осим мене нема другога. Како опустје! поста ложа звијерју! Ко год прође мимо њ звиждаће и махати руком.
|
|
Zeph
|
Swe1917
|
2:15 |
Så skall det gå den glada staden, som satt så trygg, och som sade i sitt hjärta: »Jag och ingen annan!» Huru har den icke blivit en ödemark, en lägerstad för vilda djur! Alla som gå där fram skola vissla åt den och slå ihop händerna. [1] Utsagorna om Gasa och Ekron innehålla i den hebreiska grundtexten anspelningar på dessa orters namn.
|
|
Zeph
|
SweFolk
|
2:15 |
Detta är den glada staden som satt så trygg och tänkte för sig själv: ”Jag och ingen annan!” Vilken ödemark den har blivit, ett tillhåll för vilda djur! Alla som går förbi ska vissla åt den och slå ihop händerna.
|
|
Zeph
|
SweKarlX
|
2:15 |
Denne är den lustige staden, den så säker bodde, och sade i sitt hjerta: Jag äret, och ingen annan. Huru är han så öde vorden, så att djuren bo derinne; och hvilken som der framom går, han hvisslar till honom, och slår med handene öfver honom?
|
|
Zeph
|
TagAngBi
|
2:15 |
Ito ang masayang bayan na tumahang walang bahala, na nagsasabi sa sarili, Ako nga, at walang iba liban sa akin: ano't siya'y naging sira, naging dakong higaan para sa mga hayop! lahat na daraan sa kaniya ay magsisisutsot, at ikukumpas ang kaniyang kamay.
|
|
Zeph
|
ThaiKJV
|
2:15 |
นี่เป็นเมืองที่สนุกสนานที่อยู่ได้อย่างไร้กังวล เป็นเมืองที่คิดในใจของตนว่า “ข้านี่แหละ และไม่มีเมืองอื่นใดนอกเหนือจากข้าอีก” มันกลายเป็นเมืองรกร้างเสียจริงๆ เป็นที่อาศัยนอนของสัตว์ป่า ทุกคนที่ผ่านเมืองนี้ไปจะเย้ยหยันและส่ายมือของเขา
|
|
Zeph
|
TpiKJPB
|
2:15 |
Dispela em i biktaun i wokim amamas tru, husat i no gat wari na stap, husat i tok insait long bel bilong em, Mi stap, na i no gat wanpela arapela, mi tasol. Em i kamap wanpela ples i stap nating moa, wanpela ples bilong ol animal bilong slipim bodi long en! Olgeta wan wan husat i wokabaut klostu long em bai wokim nois bilong daunim, na seksekim han bilong em.
|
|
Zeph
|
TurNTB
|
2:15 |
İşte budur güvenlikte olduğunu sanan, “Bir ben varım, benden başkası yok” diyen eğlence düşkünü kent. Nasıl da viraneye döndü, Yabanıl hayvanlara barınak oldu! Yanından her geçen gördüğü dehşetten irkiliyor.
|
|
Zeph
|
UkrOgien
|
2:15 |
Оце оте радісне місто, що безпечно живе, що говорить у серці своє́му: „Я, — і немає вже більше ніко́го!“ Як стало воно опусто́шенням, лего́вищем для звірини́! Кожен, хто буде прохо́дить повз нього, засви́ще, своєю рукою махне́!
|
|
Zeph
|
UrduGeo
|
2:15 |
یہی اُس خوش باش شہر کا انجام ہو گا جو پہلے اِتنی حفاظت سے بستا تھا اور جو دل میں کہتا تھا، ”مَیں ہی ہوں، میرے سوا کوئی اَور ہے ہی نہیں۔“ آئندہ وہ ریگستان ہو گا، ایسی جگہ جہاں جانور ہی آرام کریں گے۔ ہر مسافر ”توبہ توبہ“ کہہ کر وہاں سے گزرے گا۔
|
|
Zeph
|
UrduGeoD
|
2:15 |
यही उस ख़ुशबाश शहर का अंजाम होगा जो पहले इतनी हिफ़ाज़त से बसता था और जो दिल में कहता था, “मैं ही हूँ, मेरे सिवा कोई और है ही नहीं।” आइंदा वह रेगिस्तान होगा, ऐसी जगह जहाँ जानवर ही आराम करेंगे। हर मुसाफ़िर “तौबा तौबा” कहकर वहाँ से गुज़रेगा।
|
|
Zeph
|
UrduGeoR
|
2:15 |
Yihī us ḳhushbāsh shahr kā anjām hogā jo pahle itnī hifāzat se bastā thā aur jo dil meṅ kahtā thā, “Maiṅ hī hūṅ, mere siwā koī aur hai hī nahīṅ.” Āindā wuh registān hogā, aisī jagah jahāṅ jānwar hī ārām kareṅge. Har musāfir “Taubā taubā” kah kar wahāṅ se guzaregā.
|
|
Zeph
|
UyCyr
|
2:15 |
Бу шәһәрниң ақивити мана мошундақ болиду. Бу шәһәр: «Мән бүйүк шәһәрдурмән, мениң тәңдишим йоқтур», дәп махтинип, Өзини хатирҗәм һис қилиду, Бирақ у қақаслишип, явайи һайванларниң маканиға айлиниду. У йәрдин өткән-кәчкәнләр қоллирини шилтишип, мәсқирә қилишиду.
|
|
Zeph
|
VieLCCMN
|
2:15 |
Đó sẽ là số phận của thành phố xưa kia nhộn nhịp, thành đã sống trong cảnh yên hàn, đã nhủ thầm : Chẳng thành nào sánh được với ta. Cớ sao thành ấy lại trở nên hoang tàn, nên hang động cho loài dã thú ? Bất cứ ai qua lại cũng huýt sáo vẫy tay.
|
|
Zeph
|
Viet
|
2:15 |
Kìa, thành vui vẻ nầy đã ở yên không lo lắng và nói trong lòng mình rằng: Ta đây, ngoài ta không còn ai hết! Nó đã trở nên hoang vu, làm chỗ nằm cho loài thú vật là dường nào! Phàm kẻ đi qua sẽ khoa tay mà nhạo cười!
|
|
Zeph
|
VietNVB
|
2:15 |
Đó là số phận của thành dương dương tự đắc,Tưởng mình trị vì yên ổn,Và tự nhủ trong lòng:Ta đây, ngoài ta, không còn ai cả!Thật nó sẽ trở thành hoang địa,Hang động cho thú rừng.Ai đi ngang qua thành sẽ huýt sáo khinh chê,Hất tay xua đuổi.
|
|
Zeph
|
WLC
|
2:15 |
זֹ֞֠את הָעִ֤יר הָעַלִּיזָה֙ הַיּוֹשֶׁ֣בֶת לָבֶ֔טַח הָאֹֽמְרָה֙ בִּלְבָבָ֔הּ אֲנִ֖י וְאַפְסִ֣י ע֑וֹד אֵ֣יךְ ׀ הָיְתָ֣ה לְשַׁמָּ֗ה מַרְבֵּץ֙ לַֽחַיָּ֔ה כֹּ֚ל עוֹבֵ֣ר עָלֶ֔יהָ יִשְׁרֹ֖ק יָנִ֥יעַ יָדֽוֹ׃
|
|
Zeph
|
WelBeibl
|
2:15 |
Dyna ddaw o'r ddinas llawn miri oedd yn ofni neb na dim! Roedd yn meddwl, “Fi ydy'r un! – Does neb tebyg i mi!” Ond fydd dim ond adfeilion ar ôl – lle i anifeiliaid gwyllt gael byw! Bydd pawb sy'n mynd heibio yn ei gwawdio a gwneud ystumiau arni.
|
|
Zeph
|
Wycliffe
|
2:15 |
This is the gloriouse citee dwellynge in trist, which seide in hir herte, Y am, and ther is noon other more withouten me. Hou is it maad vnto desert, a couche of beeste; ech man that schal passe bi it, schal hisse, and schal moue his hond.
|