ABPGRK - Zephaniah - 2

2:1  συνάχθητε και συνδέθητε το έθνος το απαίδευτον

2:2  προ του γενέσθαι υμάς ως άνθος παραπορευόμενον ημέρα προς του επελθείν εφ΄ υμάς οργήν κυρίου προ του επελθείν εφ΄ υμάς ημέραν οργής θυμού κυρίου

2:3  ζητήσατε τον κύριον πάντες ταπεινοί γης κρίμα εργάζεσθε και δικαιοσύνην ζητήσατε και αποκρίνεσθε αυτά όπως σκεπασθήτε εν ημέρα οργής κυρίου

2:4  διότι Γάζα διηρπασμένη έσται και Ασκαλών εις αφανισμόν και Αζωτος μεσημβρίας εκριφήσεται και Ακκαρών εκριζωθήσεται

2:5  ουαί οι κατοικούντες το σχοίνισμα της θαλάσσης πάροικοι Κρητών λόγος κυρίου εφ\΄ υμάς Χαναάν γη αλλοφύλων και απολώ υμάς εκ κατοικίας

2:6  και έσται Κρήτη νομή ποιμνίων και μάνδρα προβάτων

2:7  και έσται το σχοίνισμα της θαλάσσης τοις καταλοίποις οίκου Ιούδα επ\΄ αυτούς νεμήσονται εν τοις οίκοις Ασκαλώνος δείλης καταλύσουσιν από προσώπου υιών Ιούδα ότι επέσκεπται αυτούς κύριος ο θεός αυτών και αποστρέψει την αιχμαλωσίαν αυτών

2:8  ήκουσα ονειδισμούς Μωάβ και κονδυλισμούς υιών Αμμών εν οις ωνείδιζον τον λαόν μου και εμεγαλύνοντο επί τα όριά μου

2:9  διά τούτο ζω εγώ λέγει κύριος των δυνάμεων ο θεός Ισραήλ διότι Μωάβ ως Σόδομα έσται και υιοί Αμμών ως Γόμορρα και Δαμασκός εκλελειμμένη και ως θημωνία αλός εις τον αιώνα και οι κατάλοιποι λαού μου διαρπώνται αυτούς και οι κατάλοιποι έθνους μου κληρονομήσουσιν αυτούς

2:10  αύτη αυτοίς αντί της ύβρεως αυτών διότι ωνείδισαν και εμεγαλύνθησαν επί κύριον τον παντοκράτορα

2:11  επιφανήσεται κύριος επ\΄ αυτούς και εξολοθρεύσει πάντας τους θεούς των εθνών της γης και προσκυνήσουσιν αυτώ έκαστος εκ του τόπου αυτού πάσαι αι νήσοι των εθνών

2:12  και υμείς Αιθίοπες τραυματίαι ρομφαίας μου εστέ

2:13  και εκτενεί την χείρα αυτού επί βορράν και απολεί τον Ασσύριον και θήσει την Νινευϊ εις αφανισμόν άνυδρον ως έρημον

2:14  και νεμήσονται εν μέσω αυτής ποίμνια και πάντα τα θηρία της γης και χαμαιλέοντες και εχίνοι εν τοις φατνώμασιν αυτής κοιτασθήσονται και θηρία φωνήσει εν τοις διορύγμασιν αυτής και κόρακες εν τοις πυλώσιν αυτής διότι κέδρος το ανάστημα αυτής

2:15  άυτη η πόλις η φαυλίστρια η κατοικούσα επ΄ ελπίδι η λέγουσα εν τη καρδία αυτής εγώ ειμι και ουκ έστι μετ\΄ εμέ έτι πως εγενήθη εις αφανισμόν νομή θηρίων πας ο διαπορευόμενος δι΄ αυτής συριεί και κινήσει τας χείρας αυτού