|
877345f
|
On peut juger de la bonte d'un livre a la vigueur des coups de poing qu'il vous a donnes et a la longueur de temps qu'on est ensuite a en revenir.
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
b7ca6fb
|
What!" said he. "Do you not know that there are souls constantly tormented? They need by turns to dream and to act, the purest passions and the most turbulent joys, and thus they fling themselves into all sorts of fantasies, of follies."
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
95ebabe
|
Ah! again!" said Rodolphe. "Always 'duty.' I am sick of the word. They are a lot of old blockheads in flannel vests and of old women with footwarmers and rosaries who constantly drone into our ears 'Duty, duty!' Ah! by Jove! one's duty is to feel what is great, cherish the beautiful, and not accept all the conventions of society with the ignominy that it imposes upon us." "Yet -- yet -- " objected Madame Bovary. "No, no! Why cry out against..
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
5d362f3
|
It was that reverie which we give to things that will not return, the lassitude that seizes you after everything was done; that pain, in fine, that the interruption of every wonted movement, the sudden cessation of any prolonged vibration, brings on.
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
81aca13
|
She wants to be forced to occupy herself with some manual work. If she were obliged, like so many others, to earn her living, she wouldn't have these vapours, that come to her from a lot of ideas she stuffs into her head, and from the idleness in which she lives
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
da79a8a
|
Quels etaient son nom, sa demeure, sa vie, son passe ? Il souhaitait connaitre les meubles de sa chambre, toutes les robes qu'elle avait portees, les gens qu'elle frequentait ; et le desir de la possession physique meme disparaissait sous une envie plus profonde, dans une curiosite douloureuse qui n'avait pas de limites.
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
8579719
|
Jer sam smatrao da me moja samoca cini lijepim, i da je moje srce utoliko sire ukoliko ga drzim daleko od svega sto znaci ljudsku radost.
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
fa64982
|
Oh, to blijedo zimsko sunce! Ono je zalosno kao uspomena na srecu.
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
ac4975e
|
Ali je covjecje srce neiscrpljivo sto se tice patnje; ispunjaju ga samo jedna ili dvije srece, a sve se bijede covjecanstva mogu u njemu sastati i zivjeti kao kod kuce.
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
887c12b
|
Bir gun, birdenbire, tam umudumuzu kestigimiz sirada. O zaman ufuklar aralanir; "Iste!" diye haykiran bir ses gibidir. Bir kimseye, yasaminizin sirlarini dokmek, ona her seyi vermek, onun icin her seyi feda etmek gereksinimini duyarsiniz! Icinizdekileri anlatmazsiniz birbirlerinize, anlatmadan seziverirsiniz. Duslerde gormussunuzdur. Kisacasi suraciktadir, o kadar aranmis olan hazine suracikta, onunuzdedir; parlar, kivilcimlar sacar. Gene d..
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
a792582
|
Fabricando fit faber, age quod agis.
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
0caa8cd
|
Ei se aplecau din inaltul cerurilor ca sa conduca ostirile; ii intilneai pe marginea drumurilor, ii puteai avea in casa; - si aceasta familiaritate diviniza viata. Si viata n-avea alt tel decit de a fi libera si frumoasa. Vesmintele largi usurau nobletea atitudinilor. Vocea oratorului, exersata in vuietul marii, batea cu valuri sonore in porticurile de marmura. Efebul, frecat cu ulei, lupta cu desavirsire gol sub vapaia soarelui. Actiunea ..
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
2d1a6c5
|
Ciomagiti-l pe saracul care rivneste la patura de pe spinarea magarului, la mincarea ciinelui, la cuibul pasarii, si care e foarte mihnit ca altii nu sint la fel de nenorociti ca el.(Circoncelionii)
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
7f251f7
|
Un abur albastru urca in camera lui Felicite. Ea isi umfla narile, tragindu-l adinc in piept cu o senzualitate mistica; apoi inchise ochii. Buzele ii zimbeau. Bataile inimii i se incetinira una cite una, tot mai slabe, tot mai pierdute, ca un ecou care se indeparteaza, ca un izvor care seaca; si cind isi dadu cea din urma suflare, i se paru ca zareste in cerul intredeschis un papagal urias plutind deasupra capului ei.
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
25ab3c9
|
She loved the sea only for the sake of its storms, and the green fields only when broken up by ruins.
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
9611bfb
|
Enquanto o olhava, saboreando assim, em sua irritacao, uma especie de volupia depravada, Leon avancou um passo. O frio a empalidece-lo parecia derramar em sua face um langor mais suave; entre a sua gravata e o seu pescoco, a gola da camisa, um tanto frouxa, deixava ver a pele; uma ponta de orelha ultrapassava uma mecha de cabelo, e seu grande olhar azul, alcando-se as nuvens, pareceu a Emma mais limpido e mais belo do que os largos das mont..
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
21cbd9f
|
The priest first read a condensed lesson of sacred history. Felicite evoked Paradise, the Flood, the Tower of Babel, the blazing cities, the dying nations, the shattered idols; and out of this she developed a great respect for the Almighty and a great fear of His wrath. Then, when she had listened to the Passion, she wept. Why had they crucified Him who loved little children, nourished the people, made the blind see, and who, out of humilit..
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
f023aaf
|
Assim, nos - dizia ele -, por que nos nos conhecemos? Que acaso o quis? E que atraves da distancia, sem duvida como dois rios que correm para se unirem, as nossas inclinacoes particulares nos tinam levado um para o outro E ele tomou sua mao; e ela nao a retirou. "Conjunto de boas culturas" - gritou o presidente. - Assim, por exemplo, quando eu fui a sua casa... "Ao Sr. Bizet, de Quincampoix." - Eu sabia que a acompanharia? "Setenta franc..
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
2211084
|
Assim, nos - dizia ele -, por que nos nos conhecemos? Que acaso o quis? E que atraves da distancia, sem duvida como dois rios que correm para se unirem, as nossas inclinacoes particulares nos tinam levado um para o outro E ele tomou sua mao; e ela nao a retirou. "Conjunto de boas culturas" - gritou o presidente. - Assim, por exemplo, quando eu fui a sua casa... "Ao Sr. Bizet, de Quincampoix." - Eu sabia que a acompanharia? "Setenta franc..
|
|
damn
|
Gustave Flaubert |
|
3a5fbf2
|
Accustomed to the tranquil side of nature, she sought the dramatic in its stead. She loved the sea only for its storms, and the green grass only when it grew in patches among ruins.
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
3171170
|
Pero la denigracion de las personas a quienes amamos siempre nos aleja de ellas un poco. No hay que tocar a los idolos; su dorado se nos queda en las manos.
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
f1d2f6f
|
Van zee hield zij alleen vanwege de stormen, en van gras uitsluitend als het schaars opschoot tussen de ruines.
|
|
madame-bovary
|
Gustave Flaubert |
|
0fc594a
|
In de muziekles zong zij liedjes over niets dan engeltjes met gouden vleugels, madonna's, meren, gondeliers: rimpelloze romances die haar tussen de beuzelachtige woorden en de onbeholpen klanken door een korte blik vergunden op de betoverende wereld van de werkelijke sentimenten.
|
|
madame-bovary
|
Gustave Flaubert |
|
cea5e2b
|
Er waren bepaalde streken op aarde, meende zij, waar het geluk tot bloei komt, als een plant die speciaal aan die bodem is gehecht en nergens anders goed gedijt.
|
|
madame-bovary
|
Gustave Flaubert |
|
6625866
|
Liefdes' adem was getogen door de mazen van het weefsel; in iedere steek van de naald had zich een verwachting of een herinnering vastgelegd; en al die dooreengewerkte zijden draden waren een groot getuigenis van die gestadige stille hartstocht.
|
|
madame-bovary
|
Gustave Flaubert |
|
fdbdd5c
|
Rien n'est humiliant comme de voir les sots reussir dans les entreprises ou l'on echoue.
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
1bb5cb8
|
Hadden zij elkaar niets anders te zeggen? Hun blikken spraken toch een veel ernstiger taal; en terwijl zij zochten naar alledaagse zinsneden, voelden beiden hoe eenzelfde verlangen zich van hen meester maakte: iets als een fluisteren van de ziel, diep en aanhoudend, dat hun woorden overstemde. Verrast en verbaasd als zij waren over deze ongekende weelde, kwam het niet in hen op deze gewaarwording voor elkaar uit te spreken of om zich te ver..
|
|
madame-bovary
|
Gustave Flaubert |
|
db592e3
|
De liefde, meende zij, moest plotseling komen, met donder en bliksem -als een orkaan uit de hemel, die het leven overvalt, het omverwerpt, ieders wil als blaadjes van de bomen rukt en het hart volledig in de afgrond stort. Zij wist niet dat de regen plassen vormt op het plat van de huizen als de goten zijn verstopt; en zij zou zich dan ook nergens zorgen om hebben gemaakt, als zij niet plotseling een scheur in de muur had ontdekt.
|
|
madame-bovary
|
Gustave Flaubert |
|
4c7d325
|
Het was een van die zuivere gevoelens die het normale leven niet verstoren, die men koestert omdat ze zeldzaam zijn en waarvan het verlies dieper zou kwetsen dan dat het bezit voldoening schenkt.
|
|
madame-bovary
|
Gustave Flaubert |
|
0fcea15
|
Maar zij werd verteerd door verlangen, door woede en wrok.
|
|
madame-bovary
|
Gustave Flaubert |
|
d0c19b8
|
Leon was het uitzichtloos verliefd zijn meer dan beu; daarbij meldde zich de neerslachtigheid die wordt veroorzaakt door de sleur van een eentonig bestaan dat geen doel of leidraad heeft, dat niet wordt gedragen door enige hoop.
|
|
madame-bovary
|
Gustave Flaubert |
|
99de673
|
na zoveel onenigheid hadden ze elkaar ten slotte gevonden in dezelfde menselijke zwakheid; en zij verroerden zich al net zomin als het lijk naast hen, dat eveneens door de slaap scheen overmand
|
|
madame-bovary
|
Gustave Flaubert |
|
240afe3
|
Y haciendole sentar al borde del lecho, empezaba a hablarle de sus penas. "El la olvidaba... Amaba a otra... Ya le habiand dicho que seria desgraciada." Y acababa pidiendole algun jarabe para su salud y un poco mas de amor."
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
a30bc65
|
lkm tmnt n tfDy l'Hd bhdhh lkhwTr jmy`an w lkn, kyf lsbyl l~ lfSH `n dhlk lSyq ldhy yt`dhr lt`byr `nh w ldhy ttbdl Swrh klsHb , w y`Sf bnfsh klryH!
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
d738f2e
|
Ho una religione, la mia religione; e anzi ne ho piu di loro, tutti quanti sono, con le loro commedie e le loro ciarlatanerie! Io adoro Dio, invece! Credo nell'Essere supremo, in un Creatore, qualunque esso sia, poco m'importa, che ci ha messi quaggiu per fare il nostro dovere di cittadini e di padri di famiglia; ma non sento il bisogno di andare in chiesa a baciare piatti d'argento e ingrassare di tasca mia una massa di buffoni che mangian..
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
e1f3d73
|
Ah, ancora" disse Rodolphe. "Sempre i doveri; sono stufo di quelle parole. Eccoli li: un mucchio di vecchi buoni a nulla, rinvoltati nella flanella, e di bigotte con lo scaldino e il rosario, che ci cantano eternamente nelle orecchie: "Il dovere! Il dovere!". Eh, perbacco! Il dovere significa sentire cio che e grande, amare cio che e bello, e non accettare tutte le convenzioni della societa con le ignominie che c'impone."
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
499d8a8
|
Percio rinunciava al flauto, ai sentimenti esaltati, all'immaginazione; poiche ogni borghese, nel calore della gioventu, almeno per un giorno, per un minuto, si e sentito capace d'immense passioni, di grandi imprese. Il piu mediocre dei libertini ha sognato sultane; ogni notaio porta in se i relitti di un poeta.
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
e1ed2cf
|
Charles, del resto, non era di quelli che scendono al fondo delle cose; arretro davanti alle prove, e la sua gelosia incerta si smarri nell'immensita del suo dolore.
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
d51d2c8
|
Les haines foisonnaient : haine contre les instituteurs primaires et contre les marchands de vin, contre les classes de philosophie, contre les cours d'histoire, contre les romans, les gilets rouges, les barbes longues, contre toute independance, toute manifestation individuelle ; car il fallait << relever le principe d'autorite >>, qu'elle s'exercat au nom de n'importe qui, qu'elle vint de n'importe ou, pourvu que ce fut la Force, l'Autori..
|
|
|
Gustave Flaubert |
|
948b9ca
|
Alles eek haar gehuld in een zwart waas dat over het oppervlak van de dingen zweefde, en het verdriet trok zacht huilend door haar ziel, als de winterwind door een verlaten kasteel. Het was zo'n mijmeren waarin men verzinkt om wat nooit meer terugkomt, een matheid die ons telkens overvalt na een niet te herroepen daad, een smart ten slotte, veroorzaakt door het stokken van een vertrouwde beweging, door het abrupt stilvallen van een lang aan..
|
|
madame-bovary
|
Gustave Flaubert |
|
1da771a
|
Emma leek op alle andere maitresses; en nu de bekoring van het nieuwe langzamerhand als een kledingstuk van haar afgleed, kwam de eentonigheid van de hartstocht bloot, die altijd dezelfde vorm heeft, die dezelfde taal spreekt.
|
|
madame-bovary
|
Gustave Flaubert |
|
2fd15f4
|
Madame Bovary was nog nooit zo mooi geweest als nu; zij bezat de raadselachtige schoonheid die uit vreugde, geestdrift en succes voortspruit, een schoonheid die ontstaat wanneer de aard van het wezen harmonieert met de uiterlijke omstandigheden.
|
|
madame-bovary
|
Gustave Flaubert |
|
7069f24
|
Het woord is trouwens net een mangel die gevoelens gladstrijkt.
|
|
madame-bovary
|
Gustave Flaubert |
|
82aa5db
|
Zij haatte niemand meer; een wemelend halfduister daalde neer over haar brein, en van alle aardse klanken hoorde Emma alleen nog de gestadige klacht van dit arme hart, zacht en vaag, als de laatste klanken van een wegstervende symfonie.
|
|
madame-bovary
|
Gustave Flaubert |