ABPGRK - Nehemiah - 2

2:1  και εγένετο εν μηνί Νισάν έτους εικοστού Αρθασασθά βασιλεί και ην ο οίνος ενώπιον αυτού και έλαβον τον οίνον και έδωκα τω βασιλεί και ουκ ην έτερος ενώπιον αυτού

2:2  και είπέ μοι ο βασιλεύς διατί το πρόσωπόν σου πονηρόν και ουκ ει μετριάζων και ουκ έστι τούτο ει μη πονηρία καρδίας και εφοβήθην πολύ σφόδρα

2:3  και είπα τω βασιλεί ο βασιλεύς εις τον αιώνα ζήτω διατί ου μη γένηται πονηρόν το πρόσωπόν μου διότι η πόλις οίκος μνημείων πατέρων μου ηρημώθη και αι πύλαι αυτής κατεβρώθησαν εν πυρί

2:4  και είπέ μοι ο βασιλεύς περί τίνος τούτο συ ζητείς και προσηυξάμην προς κύριον θεόν του ουρανού

2:5  και είπα τω βασιλεί ει επί τον βασιλέα αγαθόν και ει αγαθυνθήσεται ο παις σου ενώπιόν σου ώστε πέμψαι αυτόν εν Ιούδα εις πόλιν μνημείων πατέρων μου και ανοικοδομήσω αυτήν

2:6  και είπέ μοι ο βασιλεύς και η παλλακή η καθημένη εχόμενα αυτού έως πότε έσται η πορεία σου και πότε επιστρέψεις και ηγαθύνθη ενώπιον του βασιλέως και απέστειλέ με και έδωκα αυτώ όρον

2:7  και είπα τω βασιλεί ει επί τον βασιλέα αγαθόν δότω μοι επιστολάς προς τους επάρχους πέραν του ποταμού ώστε παραγαγείν με έως έλθω επί Ιούδαν

2:8  και επιστολήν επί Ασάφ φύλακα του παραδείσου ος εστι τω βασιλεί ώστε δούναί μοι ξύλα στεγάσαι τας πύλας της βάρεως του οίκου και εις το τείχος της πόλεως και εις οίκον εις ον εισελεύσομαι προς αυτόν και έδωκέ μοι ο βασιλεύς ως χειρ θεού η αγαθή επ΄ εμέ

2:9  και ήλθον προς τους επάρχους πέραν του ποταμού και έδωκα αυτοίς τας επιστολάς του βασιλέως και απέστειλε μετ΄ εμού ο βασιλεύς αρχηγούς δυνάμεως και ιππείς

2:10  και ήκουσε Σαναβαλάτ ο Αρωνί και Τωβίας ο δούλος ο Αμμωνί και πονηρόν αυτοίς εγένετο και ελυπήθησαν ότι ήκει άνθρωπος ζητήσαι αγαθόν τοις υιοίς Ισραήλ

2:11  και ήλθον εις Ιερουσαλήμ και ήμην εκεί ημέρας τρεις

2:12  και ανέστην νυκτός εγώ και άνδρες ολίγοι μετ΄ εμού και ουκ απήγγειλα ανθρώπω ότι ο θεός δίδωσι εις καρδίαν μου του ποιήσαι μετά του Ιερουσαλήμ και κτήνος ουκ έστι μετ΄ εμού ειμή το κτήνος ο εγώ επιβαίνω επ΄ αυτώ

2:13  και εξήλθον διά της πύλης του Γαιϊ νυκτός προς στόμα πηγής του δράκοντος και εις πύλην της κοπρίας και ήμην κατανοών τοις τείχεσιν Ιερουσαλήμ τοις κατεσπασμένοις και ταις πύλαις αυτής ταις ανηλωμέναις πυρί

2:14  και παρήλθον επί πύλην του πηγής και εις κολυμβήθραν του βασιλέως και ουκ ην τόπος τω κτήνει παρελθείν υποκάτω μου

2:15  και ήμην αναβαίνων διά του χειμάρρου νυκτός και ήμην κατανοών τω τείχει και ήμην εν τη πύλη της φάραγγος και επέστρεψα

2:16  και οι φυλάσσοντες ουκ έγνωσαν τι επορεύθην και τι εγώ ποιώ και τοις Ιουδαίοις και τοις ιερεύσι και τοις εντίμοις και τοις στρατηγοίς και τοις καταλοίποις τοις ποιούσι τα έργα έως τότε ουκ απήγγειλα

2:17  και είπα προς αυτούς υμείς βλέπετε την πονηρίαν ταύτην εν η εσμέν εν αυτή πως Ιερουσαλήμ έρημος και αι πύλαι αυτής εδόθησαν πυρί δεύτε και διοικοδομήσωμεν το τείχος Ιερουσαλήμ και ουκ εσόμεθα έτι όνειδος

2:18  και απήγγειλα αυτοίς την χείρα του θεού η εστιν αγαθή επ΄ εμέ και τους λόγους του βασιλέως ους είπέ μοι και είπον αναστώμεν και οικοδομήσωμεν και εκραταιώθησαν αι χείρες αυτών εις το αγαθόν

2:19  και ήκουσε Σαναβαλάτ ο Αρωνί και Τωβίας ο δούλος ο Αμμωνί και Γησάμ ο Αραβί και εξεγέλασαν ημάς και κατεφρόνουν ημών και είπον τι το ρήμα τούτο ο υμείς ποιείτε η επί τον βασιλέα υμείς αποστατείτε

2:20  και επέστρεψα αυτοίς λόγον και είπον αυτοίς ο θεός του ουρανού αυτός ευοδώσει ημίν και ημείς δούλοι αυτού καθαροί και αναστησόμεθα και οικοδομήσομεν και υμίν ουκ έστι μερίς και δικαιοσύνη και μνημόσυνον εν Ιερουσαλήμ