PolUGdanska - Micah - 4

4:1  Ale w ostatecznych dniach stanie się, że góra domu Pana będzie utwierdzona na szczycie gór i wywyższona ponad pagórki, a narody do niej popłyną.

4:2  I wiele narodów przybędzie, mówiąc: Chodźcie, wstąpmy na górę Pana, do domu Boga Jakuba, i będzie nas nauczał swoich dróg, a my będziemy chodzili jego ścieżkami. Z Syjonu bowiem wyjdzie prawo i słowo Pana z Jerozolimy.

4:3  On będzie sądzić wśród wielu narodów i będzie karać narody potężne i odległe. I przekują swoje miecze na lemiesze, a swoje oszczepy na sierpy. Naród przeciwko narodowi nie podniesie miecza i już nie będą się uczyć sztuki wojennej.

4:4  Ale każdy będzie siedział pod swoją winoroślą i pod swoim drzewem figowym i nikt nie będzie ich straszył, bo to usta Pana zastępów powiedziały.

4:5  Wszystkie narody bowiem będą chodzić, każdy w imię swego boga, ale my będziemy chodzić w imię Pana, naszego Boga, na wieki wieków.

4:6  W tym dniu, mówi Pan, zgromadzę chromą, zbiorę wygnaną oraz tę, którą trapiłem;

4:7  A z tej chromej uczynię resztkę, a z wygnanej – potężny naród. I Pan będzie królował nad nimi na górze Syjon odtąd aż na wieki.

4:8  A ty, wieżo trzody, twierdzo córki Syjonu, wiedz, że do ciebie przyjdzie, przyjdzie pierwsze panowanie, królestwo córki Jerozolimy.

4:9  Czemu teraz tak bardzo krzyczysz? Czy nie ma króla u ciebie? Czy twój doradca zginął, że cię ból ogarnął jak rodzącą?

4:10  Odczuwaj ból i jęcz, córko Syjonu, jak rodząca, bo już wyjdziesz z miasta i zamieszkasz w polu, i pójdziesz aż do Babilonu. Tam będziesz wybawiona, tam cię Pan odkupi z rąk twoich wrogów.

4:11  Teraz zebrało się przeciwko tobie wiele narodów, które mówią: Niech będzie zbezczeszczona, niech nasze oko patrzy na Syjon.

4:12  One jednak nie znają myśli Pana ani nie rozumieją jego rady. On bowiem je zgromadzi jak snopy na klepisku.

4:13  Wstań i młóć, córko Syjonu, bo twój róg uczynię z żelaza i twoje kopyta uczynię ze spiżu, i zmiażdżysz wiele narodów. Poświęcę Panu ich łupy i ich bogactwo Panu całej ziemi.