VulgHetzenauer - I Corinthians - 13

13:1  Si linguis hominum loquar, et angelorum, charitatem autem non habeam, factus sum velut æs sonans, aut cymbalum tinniens.

13:2  Et si habuero prophetiam, et noverim mysteria omnia, et omnem scientiam: et si habuero omnem fidem ita ut montes transferam, charitatem autem non habuero, nihil sum.

13:3  Et si distribuero in cibos pauperum omnes facultates meas, et si tradidero corpus meum ita ut ardeam, charitatem autem non habuero, nihil mihi prodest.

13:4  Charitas patiens est, benigna est. Charitas non æmulatur, non agit perperam, non inflatur,

13:5  non est ambitiosa, non quærit quæ sua sunt, non irritatur, non cogitat malum,

13:6  non gaudet super iniquitate, congaudet autem veritati:

13:7  omnia suffert, omnia credit, omnia sperat, omnia sustinet.

13:8  Charitas numquam excidit: sive prophetiæ evacuabuntur, sive linguæ cessabunt, sive scientia destruetur.

13:9  Ex parte enim cognoscimus, et ex parte prophetamus.

13:10  Cum autem venerit quod perfectum est, evacuabitur quod ex parte est.

13:11  Cum essem parvulus, loquebar ut parvulus, sapiebam ut parvulus, cogitabam ut parvulus. Quando autem factus sum vir, evacuavi quæ erant parvuli.

13:12  Videmus nunc per speculum in ænigmate: tunc autem facie ad faciem. Nunc cognosco ex parte: tunc autem cognoscam sicut et cognitus sum.

13:13  Nunc autem manent, fides, spes, charitas: tria hæc. maior autem horum est charitas.