Site uses cookies to provide basic functionality.

OK
ISAIAH
Prev Up Next Toggle notes
Chapter 16
Isai ABPGRK 16:1  αποστελώ αμνόν κυριεύοντα επί την γην μη πέτρα έρημός εστι το όρος της θυγατρός Σιών
Isai ABPGRK 16:2  έση γαρ ως πετεινού ανιπταμένου νεοσσός αφηρημένος θυγάτηρ Μωάβ έπειτα δε Αρνών
Isai ABPGRK 16:3  πλείονα βουλεύου ποιεί τε σκέπην πένθους αυτη διαπαντός εν μεσημβρινή σκοτία φεύγουσιν εξέστησαν μη αχθής
Isai ABPGRK 16:4  παροικήσουσί σοι οι φυγάδες Μωάβ έσονται σκέπη υμίν από προσώπου διώκοντος ότι ήρθη η συμμαχία σου και ο άρχων απώλετο ο καταπατών από της γης
Isai ABPGRK 16:5  και διορθωθήσεται μετ΄ ελέους θρόνος και καθιείται επ΄ αυτού μετά αληθείας εν σκηνή Δαυίδ κρίνων και εκζητών κρίμα και σπεύδων δικαιοσύνην
Isai ABPGRK 16:6  ηκούσαμεν την ύβριν Μωάβ υβριστήν σφόδρα την υπερηφανίαν και την ύβριν αυτού και η μήνις αυτού ουχ ούτως μαντεία σου
Isai ABPGRK 16:7  ολολύξει Μωάβ εν γαρ τη Μωαβίτιδι πάντες ολολύξουσι εν τοις κατοικούσι δε Σεθ μελετήσεις και ουκ εντραπήσεις
Isai ABPGRK 16:8  τα πεδία Εσεβών πενθήσει άμπελος Σεβαμά καταπίνοντες τα έθνη καταπατήσαντες τας αμπέλους αυτής έως Ιαζήρ ου μη συνάψητε πλανήθητε την έρημον οι απεσταλμένοι απ΄ αυτής εγκατελείφθησαν διέβησαν γαρ την θάλασσαν
Isai ABPGRK 16:9  διά τούτο κλαύσομαι ως τον κλαυθμόν Ιαζήρ άμπελον Σεβαμά τα δένδρα σου κατέβαλεν Εσεβών και Ελεάλη ότι επί τω θερισμώ και επί τω τρυγητώ σου καταπατήσω και πάντα πεσούνται
Isai ABPGRK 16:10  και αρθήσεται ευφροσύνη και αγαλλίαμα εκ των αμπέλωνων και εν τοις αμπελώσι σου ου μη ευφρανθήσονται και ου μη πατήσουσιν οίνον εις τα υπολήνια πέπαυται γαρ
Isai ABPGRK 16:11  διά τούτο η κοιλία μου επί Μωάβ ως κιθάρα ηχήσει και τα εντός μου ως τείχος ενεκαίνισας
Isai ABPGRK 16:12  και έσται εις το εντραπήναί σε ότι εκοπίασε Μωάβ επί τοις βωμοίς και εισελεύσεται εις τα χειροποίητα αυτής ώστε προσεύξασθαι και ου μη δύνηται εξελέσθαι αυτήν
Isai ABPGRK 16:13  τούτο το ρήμα ο ελάλησε κύριος επί Μωάβ
Isai ABPGRK 16:14  και νυν ελάλησε κύριος λέγων εν τρισίν έτεσιν ετών μισθωτού ατιμασθήσεται η δόξα Μωάβ εν παντί τω πλούτω τω πολλώ και καταλειφθήσεται ολιγοστός και ουκ έντιμος