Site uses cookies to provide basic functionality.

OK
ISAIAH
Prev Up Next
Chapter 55
Isai ABPGRK 55:1  ουαί οι διψώντες πορεύεσθε εφ΄ ύδωρ και όσοι μη έχετε αργύριον βαδίσαντες αγοράσατε και φάγετε και πορεύεσθε και αγοράσατε άνευ αργυρίου και τιμής οίνον και στέαρ
Isai ABPGRK 55:2  ινατί τιμάσθε αργυρίου ουκ εν άρτοις και τον μόχθον υμών ουκ εις πλησμονήν ακούσατέ μου και φάγεσθε αγαθά και εντρυφήσει εν αγαθοίς η ψυχή υμών
Isai ABPGRK 55:3  προσέχετε τοις ωσίν υμών και επακολουθήσατε ταις οδοίς μου εισακούσατέ μου και ζήσεται εν αγαθοίς η ψυχή υμών και διαθήσομαι υμίν διαθήκην αιώνιον τα όσια Δαυίδ τα πιστά
Isai ABPGRK 55:4  ιδού μαρτύριον έθνεσιν έδωκα αυτόν άρχοντα και προστάσσοντα έθνεσιν
Isai ABPGRK 55:5  ιδού έθνη α ουκ οίδασί σε επικαλέσονταί σε και λαοί οι ουκ επίστανταί σε επί σε καταφεύξονται ένεκεν κυρίου του θεού σου και του αγίου Ισραήλ ότι εδόξασέ σε
Isai ABPGRK 55:6  ζητήσατε τον κύριον και εν τω ευρίσκειν αυτόν επικαλέσασθε ηνίκα δ΄ αν εγγίζη υμίν
Isai ABPGRK 55:7  απολιπέτω ο ασεβής τας οδούς αυτού και ανήρ άνομος τας βουλάς αυτού και επιστραφήτω προς κύριον και ελεηθήσεται και προς τον θεόν ημών ότι επί πολύ αφήσει τας αμαρτίας υμών
Isai ABPGRK 55:8  ου γαρ εισιν αι βουλαί μου ώσπερ αι βουλαί υμών ουδ΄ ώσπερ αι οδοί υμών αι οδοί μου λέγει κύριος
Isai ABPGRK 55:9  αλλ΄ ως απέχει ο ουρανός από της γης ούτως απέχει η οδός μου από των οδών υμών και τα διανοήματα υμών από της διανοίας μου
Isai ABPGRK 55:10  ως γαρ αν καταβή ο υετός η χιών εκ του ουρανού και ου μη αποστραφή έως αν μεθύση την γην και εκτέκη και εκβλαστήση και δω σπέρμα τω σπείροντι και άρτον εις βρώσιν
Isai ABPGRK 55:11  ούτως έσται το ρήμά μου ο εαν εξέλθη εκ του στόματός μου ου μη αποστραφή προς με κενόν έως αν τελεσθή όσα αν ηθέλησα και ευοδώσω τας οδούς σου και τα εντάλματά μου
Isai ABPGRK 55:12  εν γαρ ευφροσύνη εξελεύσεσθε και εν χαρά αχθήσεσθε τα γαρ όρη και οι βουνοί εξαλούνται προσδεχόμενοι υμάς εν χαρά και πάντα τα ξύλα του αγρού επικροτήσει τοις κλάδοις
Isai ABPGRK 55:13  και αντί στοιβής αναβήσεται κυπάρισσος αντί δε της κονύζης αναβήσεται μυρσίνη και έσται κύριος εις όνομα και εις σημείον αιώνιον και ουκ εκλείψει