UyCyr - Jonah - 1

1:1  Бир күни Амитайниң оғли Юнусқа Пәрвәрдигардин сөз кәлди.

1:2  Пәрвәрдигар мундақ деди: — Сән Нинәви дегән бүйүк шәһәргә дәрһал берип, у шәһәрдикиләргә уларниң үстидин чиқарған һөкүмүмни җакала, чүнки уларниң қилған яманлиқлири Маңа йетип кәлди!

1:3  Лекин Юнус өзини Пәрвәрдигарниң һозуридин қачуруш үчүн шу ан қариму-қарши тәрәпкә қарап маңди. У Җаффа шәһиригә берип, Испаниягә баридиған бир кемини тапти вә кеминиң йол һәққини төләп, кемигә чиқип, кемичиләр билән биллә Испаниягә бармақчи болди. У: «У йәргә қечип барсам, Пәрвәрдигарниң һозуридин жирақ болимән», дәп ойлиди.

1:4  Бирақ Пәрвәрдигар деңизға күчлүк боран әвәткән еди, деңизда дәһшәтлик боран чиқип, кемини парчилавәткили тас қалди.

1:5  Шуниң билән кемичиләр қаттиқ вәһимигә чүшүп, һәр қайси өз илаһлириға ялвурди. Кемә йениклисун дәп улар кемидики жүкләрни деңизға ташлашти. Юнус у вақитта кеминиң астинқи бөлүмидә йетип, қаттиқ уйқиға кәткән еди.

1:6  Кемә башлиғи Юнусниң йениға келип, униңға: — Сән немишкә ухлап ятисән? Тур, Илаһиңға ялвур! Бәлким Униң бизгә нәзәри чүшәр, шундақ болса һалак болмаймиз, — деди.

1:7  Кемичиләр: — Бизниң мошу балаю-апәткә дучар болушимизға ким сәвәплик екәнлигини көрүп бақайли, — дейишип чәк тартишқан еди, чәк Юнусқа чиқти.

1:8  Улар униңдин: — Ейтқина, бу балаю-апәтни ким кәлтүрүп чиқарди? Сән немә қилидиған адәмсән, қәйәрдин кәлдиң, қайси әл-милләттинсән? — дәп сорашти.

1:9  Юнус уларға: — Мән ибраниймән, деңиз вә қуруқлуқни яратқан асмандики Пәрвәрдигарға етиқат қилимән, — дәп җавап бәрди.

1:10  Юнус йәнә уларға өзиниң Пәрвәрдигарниң һозуридин қечип жүргәнлигини ейтип бәргән еди, кемичиләр уни аңлап интайин қорқушуп кәтти вә: — Бундақ қечип жүргиниң немиси! — деди.

1:11  Боран-чапқун күчийип кәткәнликтин, улар униңдин: — Биз саңа немә қилсақ деңиз долқуни биз үчүн тиничлиниду? — дәп сорашти.

1:12  Юнус уларға: — Мән шуни билимәнки, мениң сәвәвимдин силәр мошу дәһшәтлик боран-чапқунға учридиңлар. Мени көтирип деңизға ташлаңлар, деңиз долқуни силәр үчүн тиничлиниду, — дәп җавап бәрди.

1:13  Кемичиләр әксичә палақни җениниң баричә уруп, кемини қирғаққа елип бармақчи болди, лекин алға илгириләлмиди. Чүнки боран-чапқун барғансири күчийип кәткән еди.

1:14  Шуниң билән улар Пәрвәрдигарға: — Әй Пәрвәрдигар, Сәндин өтүнимизки, бу адәмниң җениға замин болғанлиғимиздин бизни һалак қилмиғайсән. Бегуна адәмниң қенини төкүш гунайини бизниң үстимизгә жүклимигәйсән. Әй Пәрвәрдигар, буларниң һәммисини Өз ирадәң бойичә қилғансән, — дәп ялвурди.

1:15  Андин кейин улар Юнусни көтирип долқунлап турған деңизға ташлиған еди, боран шу ан бесилди.

1:16  Кемичиләр бу вақиәни көргәчкә, Пәрвәрдигардин қаттиқ қорқушуп, Униңға қурванлиқ қилишти вә қәсәмләр беришти.