FarHezareNoh - I Corinthians - 8

8:1  و امّا در خصوص خوراک تقدیمی به بتها: می‌دانیم که «همه ما اشخاص دانایی هستیم.» امّا دانش مایة تکبّر است، حال آنکه محبت، بنا می‌کند.

8:2  آن که گمان می‌کند چیزی می‌داند، هنوز چنان که باید نمی‌داند.

8:3  امّا آن که خدا را دوست می‌دارد، نزد خدا شناخته شده است.

8:4  پس در خصوص خوردن خوراک تقدیمی به بتها، می‌دانیم که در این جهان «بت چیزی نیست،» و «به‌‌جز یک خدا، خدایی دیگر نیست.»

8:5  زیرا حتی اگر برای مردم خدایانی، چه در زمین و چه در آسمان، باشد – چنانکه بواقع نیز مردم را «خدایان» بسیار و «خداوندان» بسیار است –

8:6  امّا ما را تنها یک خداست، یعنی خدای پدر، که همه چیز از اوست و ما برای او زندگی می‌کنیم؛ و تنها یک خداوند است، یعنی عیسی مسیح، که همه چیز به‌‌واسطة او پدید آمده و ما به‌‌واسطة او زندگی می‌کنیم.

8:7  امّا همه را این معرفت نیست. زیرا بعضی تا‌‌کنون چنان به بتها خو کرده‌اند که هنوز هم اگر چنین خوراکهایی بخورند، می‌پندارند خوراک تقدیم شده به بتها را خورده‌اند؛ و از آنجا که وجدانشان ضعیف است، مُلَوّث می‌شود.

8:8  خوراک، ما را به خدا نزدیک نمی‌سازد؛ نه با نخوردن بدتر می‌شویم، نه با خوردن بهتر.

8:9  امّا مواظب باشید اختیار شما باعث لغزش ضعیفان نشود.

8:10  زیرا اگر کسی که وجدانی ضعیف دارد، تو را که در این‌‌باره از معرفت برخورداری، در حال غذا خوردن در بتخانه‌ای ببیند، آیا او نیز ترغیب نمی‌شود خوراک تقدیمی به بتها را بخورد؟

8:11  بدین‌‌گونه، معرفت تو باعث هلاکت آن برادر ضعیف می‌شود که مسیح به‌‌خاطرش مرد.

8:12  وقتی اینچنین به برادران خود گناه می‌کنید و وجدان ضعیفشان را مُلَوّث می‌سازید، همانا به مسیح گناه می‌کنید.

8:13  از این‌‌رو، اگر آنچه می‌خورم سبب لغزش برادرم می‌شود، تا ابد گوشت نخواهم خورد تا باعث لغزش او نشوم.