FarHezareNoh - I Corinthians - 11

11:1  پس، از من سرمشق بگیرید، چنانکه من از مسیح سرمشق می‌گیرم.

11:2  شما را تحسین می‌کنم که در همه چیز مرا به‌‌یاد می‌آورید و سنّتها را به همان شکل که به شما سپردم، حفظ می‌کنید.

11:3  امّا می‌خواهم آگاه باشید که سر هر مرد، مسیح است، سر زن، مرد است، و سر مسیح خداست.

11:4  هر مردی که سر‌‌پوشیده دعا یا نبوّت کند، سر خود را بی‌حرمت کرده است.

11:5  و هر زنی که سر‌‌نپوشیده دعا یا نبوّت کند، سر خود را بی‌حرمت کرده است؛ این کار او درست همانند این است که سر خود را تراشیده باشد.

11:6  اگر زنی سر خود را نمی‌پوشاند، پس اصلاً موهای خود را بچیند؛ و اگر برای زن شرم‌آور است که موهایش را بچیند یا بتراشد، پس باید سر خود را بپوشاند.

11:7  مرد نباید سر خود را بپوشاند، زیرا او صورت و جلال خداست؛ امّا زن، جلالِ مرد است.

11:8  زیرا مرد از زن پدید نیامده، بلکه زن از مرد پدید آمده است؛

11:9  و مرد برای زن آفریده نشده، بلکه زن برای مرد آفریده شده است.

11:10  از همین‌‌رو و به‌‌خاطر فرشتگان، زن باید نشانی از اختیار بر سر داشته باشد.

11:11  با وجود این، در خداوند، نه زن از مرد بی‌نیاز است، نه مرد از زن.

11:12  همان‌‌گونه که زن از مرد پدید آمد، مرد نیز به‌‌واسطة زن پدید می‌آید، امّا پدیدآورندة همه چیز خداست.

11:13  خود قضاوت کنید: آیا برای زن شایسته است که سر‌‌نپوشیده به درگاه خدا دعا کند؟

11:14  آیا طبیعت، خود به شما نمی‌آموزد که اگر مردی موی بلند داشته باشد، برای او شرم‌آور است،

11:15  امّا اگر زنی موی بلند داشته باشد، مایة افتخار اوست؟ زیرا موی بلند به‌‌عنوان پوشش به زن داده شده است.

11:16  امّا اگر کسی بخواهد در این‌‌باره آهنگی دیگر ساز کند، باید بگویم که ما را و نیز کلیساهای خدا را چنین رسمی نیست.

11:17  امّا در آنچه اینک به شما حکم می‌کنم، به هیچ روی تحسینتان نمی‌کنم، زیرا وقتی شما گرد هم می‌آیید، به جای فایده باعث ضرر است.

11:18  نخست اینکه می‌شنوم آنگاه که به‌‌عنوان کلیسا جمع می‌شوید، در میان شما جداییها روی می‌دهد، و این را تا اندازه‌ای باور می‌کنم.

11:19  شکی نیست که تفرقه‌ها نیز باید در میان شما باشد تا بدین‌‌گونه آنانی که اصالتشان در بوتة آزمایش به ثبوت می‌رسد، در میان شما شناخته شوند.

11:20  زمانی که شما گرد هم می‌آیید، واقعاً برای خوردن شام خداوند نیست.

11:21  زیرا هنگام صرف غذا، هر یک از شما بی‌آنکه در فکر دیگری باشد شام خود را می‌خورد، به‌‌گونه‌ای که یکی گرسنه می‌ماند، در حالی‌‌که دیگری سرمست می‌شود.

11:22  آیا خانه‌ها برای خوردن و نوشیدن ندارید؟ یا اینکه کلیسای خدا را خوار می‌شمارید و اشخاص بی‌چیز را شرمنده می‌سازید؟ به شما چه بگویم؟ آیا برای این کار تحسینتان کنم؟ به هیچ روی تحسینتان نخواهم کرد.

11:23  زیرا من از خداوند یافتم آنچه را به شما نیز سپردم، که عیسای خداوند در شبی که او را تسلیم دشمن کردند، نان را گرفت

11:24  و شکر نموده، پاره کرد و فرمود: «این است بدن من برای شما. این را به یاد من به‌‌جای آورید.»

11:25  به همین‌‌سان، پس از شام، جام را گرفت و فرمود: «این جام، عهد جدید است که با خون من بسته می‌شود. هر بار که از آن می‌نوشید، به یاد من چنین کنید.»

11:26  زیرا هر‌‌گاه این نان را بخورید و از این جام بنوشید، مرگ خداوند را اعلام می‌کنید تا زمانی که بازآید.

11:27  پس هر که به‌شیوه‌ای ناشایسته نان را بخورد و از جام خداوند بنوشد، مجرم نسبت به بدن و خون خداوند خواهد بود.

11:28  امّا هر کس پیش از آنکه از نان بخورد و از جام بنوشد، خود را بیازماید.

11:29  زیرا هر که بدون تشخیص بدن خداوند، بخورد و بنوشد، در واقع محکومیت خود را خورده و نوشیده است.

11:30  از همین‌‌روست که بسیاری از شما ضعیف و بیمارند و شماری هم خفته‌اند.

11:31  امّا اگر بر خود حکم می‌کردیم، بر ما حکم نمی‌شد.

11:32  پس آنگاه که خداوند بر ما حکم می‌کند، تأدیب می‌شویم تا با دنیا محکوم نگردیم.

11:33  پس ای برادران من، چون برای خوردن گرد هم می‌آیید، منتظر یکدیگر باشید.

11:34  اگر کسی گرسنه است، در خانة خود غذا بخورد تا گرد هم آمدن شما به محکومیت نینجامد. در خصوص سایر چیزها نیز چون نزدتان آمدم، دستورات لازم را خواهم داد.