II KINGS
Chapter 2
II K | ABPGRK | 2:1 | και εγένετο εν τω αναγάγειν κύριον τον Ηλίαν εν συσσεισμώ ως εις τον ουρανόν και επορεύθη Ηλίας και Ελισεαί εκ Γαλγάλων | |
II K | ABPGRK | 2:2 | και είπεν Ηλίας προς Ελισεαί κάθου δη ενταύθα ότι κύριος απέσταλκέ με έως Βαιθήλ και είπεν Ελισεαί ζη κύριος και ζη η ψυχή σου ει εγκαταλείψω σε και ήλθον εις Βαιθήλ | |
II K | ABPGRK | 2:3 | και εξήλθον οι υιοί των προφητών οι εν Βαιθήλ προς Ελισεαί και είπον αυτώ ει έγνως ότι κύριος σήμερον λαμβάνει τον κύριόν σου επάνωθεν της κεφαλής σου και είπε και γε εγώ έγνων σιωπάτε | |
II K | ABPGRK | 2:4 | και είπεν Ηλίας προς Ελισεαί κάθου δη ενταύθα ότι κύριος απέσταλκέ με εις Ιεριχώ και είπεν Ελισεαί ζη κύριος και ζη η ψυχή σου ει εγκαταλείψω σε και ήλθον εις Ιεριχώ | |
II K | ABPGRK | 2:5 | και ήγγισαν οι υιοί των προφητών οι εν Ιεριχώ προς Ελισεαί και είπον αυτώ ει έγνως ότι σήμερον λαμβάνει κύριος τον κύριόν σου επάνωθεν της κεφαλής σου και είπε εγώ έγνων σιωπάτε | |
II K | ABPGRK | 2:6 | και είπεν αυτώ Ηλίας κάθου δη ενταύθα ότι κύριος απέσταλκέ με έως του Ιορδάνου και είπεν Ελισεαί ζη κύριος και ζη η ψυχή σου ει εγκαταλείψω σε και επορεύθησαν αμφότεροι | |
II K | ABPGRK | 2:7 | και πεντήκοντα άνδρες από των υιών των προφητών ήλθον και έστησαν εξεναντίας μακρόθεν αμφότεροι δε έστησαν επί του Ιορδάνου | |
II K | ABPGRK | 2:8 | και έλαβεν Ηλίας την μηλωτήν αυτού και είλησε αυτήν και επάταξε το ύδωρ και διηρέθη το ύδωρ ένθα και ένθα και διέβησαν αμφότεροι διά ξηράς | |
II K | ABPGRK | 2:9 | και εγένετο εν τω διαβήναι αυτούς είπε Ηλίας τω Ελισεαί αίτησαι τι ποιήσω σοι πριν η αναληφθήναί με από σου και είπεν Ελισεαί γενηθήτω δη διπλά εν πνεύματί σου επ΄ εμέ | |
II K | ABPGRK | 2:10 | και είπεν Ηλίας εσκλήρυνας του αιτήσασθαι εάν ίδης με αναλαμβανόμενον από σου έσται σοι ούτως εάν δε μη ου μη γένηται | |
II K | ABPGRK | 2:11 | και εγένετο αυτών πορευομένων και λαλούντων και ιδού άρμα πυρός και ίπποι πυρός και διέστειλαν αναμέσον αμφοτέρων και ανελήφθη Ηλίας εν συσσεισμώ έως εις τον ουρανόν | |
II K | ABPGRK | 2:12 | και Ελισεαί εώρα και αυτός εβόα πάτερ πάτερ άρμα Ισραήλ και ιππεύς αυτού και ουκ είδεν αυτόν έτι και επελάβετο των ιματιων αυτού και διέρρηξεν αυτά εις δύο | |
II K | ABPGRK | 2:13 | και ύψωσε την μηλωτήν Ηλίου η έπεσεν επάνωθεν αυτού και επέστρεψεν Ελισεαί και έστη επί του χείλους του Ιορδάνου | |
II K | ABPGRK | 2:14 | και έλαβε την μηλωτήν Ηλίου η έπεσεν επάνωθεν αυτού και επάταξε τα ύδατα και είπε που θεός Ηλίου αφφω και επάταξε τα ύδατα και διερράγησαν ένθα και ένθα και διέβη Ελισεαί | |
II K | ABPGRK | 2:15 | και είδον αυτόν οι υιοί των προφητών οι εν Ιεριχώ εξεναντίας και είπον επαναπέπαυται το πνεύμα Ηλίου επί Ελισεαί και ήλθον εις συνάντησιν αυτώ και προσεκύνησαν αυτώ επί την γην | |
II K | ABPGRK | 2:16 | και είπον προς αυτόν ιδού δη εισι μετά των παίδων σου πεντήκοντα άνδρες υιοί δυνάμεως πορευθέντες δη ζητησάτωσαν τον κύριόν σου μή ποτε ήρεν αυτόν πνεύμα κυρίου και έρριψεν αυτόν εν των ορέων η επί ένα των βουνων και είπεν Ελισεαί ουκ αποστελείτε | |
II K | ABPGRK | 2:17 | και παρεβιάσαντο αυτόν έως ησχύνετο και είπεν αποστείλατε και απέστειλαν πεντήκοντα άνδρας και εζήτησαν τρεις ημέρας και ουχ εύρον αυτόν | |
II K | ABPGRK | 2:18 | και ανέστρεψαν προς αυτόν και αυτός εκάθητο εν Ιεριχώ και είπε αυτοις ουκ είπον υμίν μη πορεύεσθε | |
II K | ABPGRK | 2:19 | και είπον οι άνδρες της πόλεως προς Ελισεαί ιδού δη η κατοίκησις της πόλεως αγαθή καθώς συ κύριε οράς και τα ύδατα πονηρά και η γη ατεκνουμένη | |
II K | ABPGRK | 2:20 | και είπεν Ελισεαί λάβετέ μοι υδρίσκην καινήν και εμβάλετε εκεί άλας και έλαβον αυτώ | |
II K | ABPGRK | 2:21 | και εξήλθεν επί την διέξοδον των υδάτων και έρριψεν εκεί το άλας και είπε τάδε λέγει κύριος ίαμαι τα ύδατα ταύτα ουκ έσται έτι εκείθεν θανάτος και ατεκνουμένη | |
II K | ABPGRK | 2:23 | και ανέβη εκείθεν εις Βαιθήλ και αναβαίνοντος αυτού εν τη οδώ και παιδάρια μικρά εξήλθον εκ της πόλεως και κατέπαιζον αυτού και έλεγον αυτώ ανάβαινε φαλακρέ ανάβαινε φαλακρέ | |
II K | ABPGRK | 2:24 | και εξένευσεν οπίσω αυτού και είδεν αυτά και κατηράσατο αυτά εν ονόματι κυρίου και εξήλθον δύο άρκοι εκ του δρυμού και ανέρρηξαν απ΄ αυτών τεσσαράκοντα και δύο παίδας | |