ABPGRK - Isaiah - 17

17:1  το ρήμα το κατά Δαμασκού ιδού Δαμασκός αρθήσεται από πόλεων και έσται εις πτώσιν

17:2  καταλελειμμένη εις τον αιώνα εις κοίτην ποιμνίων και ανάπαυσιν και ουκ έσται ο διώκων

17:3  και ουκέτι έσται οχυρά του καταφυγείν εκεί τον Εφραϊμ και ουκέτι βασιλεία εν Δαμασκώ και το κατάλοιπον των Συρίων ου γαρ συ βελτίων ει των υιών Ισραήλ και της δόξης αυτών τάδε λέγει κύριος σαβαώθ

17:4  έσται εν τη ημέρα εκείνη έκλειψις της δόξης Ιακώβ και τα πίονα της δόξης αυτού σεισθήσεται

17:5  και έσται ον τρόπον εάν τις συναγάγη αμητόν εστηκότα και σπέρμα σταχύων αμήση και έσται ον τρόπον εάν τις συναγάγη στάχυν εν φάραγγι στερεά

17:6  και καταλειφθή εν αυτή καλάμη η ως ρώγες ελαίας δύο η τρεις απ΄ άκρου μετεώρου η τέσσαρες η πέντε επί των κλάδων αυτών καταλειφθώσι τάδε λέγει κύριος ο θεός Ισραήλ

17:7  τη ημέρα εκείνη πεποιθώς έσται ο άνθρωπος επί τω ποιήσαντι αυτόν οι δε οφθαλμοί αυτού εις τον άγιον του Ισραήλ εμβλέψονται

17:8  και ου μη πεποιθότες ώσιν επί τοις βωμοίς ουδέ επί τοις έργοις των χειρών αυτών α εποίησαν οι δάκτυλοι αυτών και ουκ όψονται τα δένδρα ουδέ τα βδελύγματα αυτών

17:9  τη ημέρα εκείνη έσονται αι πόλεις σου εγκαταλελειμμέναι ον τρόπον κατέλιπον οι Αμορραίοι και οι Ευαίοι από προσώπου των υιών Ισραήλ και έσονται έρημοι

17:10  διότι κατελίπες τον θεόν τον σωτήρά σου και θεού σου ουκ εμνήσθης διά τούτο φυτεύσεις φύτευμα άπιστον και σπέρμα άπιστον

17:11  τη δε ημέρα η αν φυτεύσης πλανηθήση το δε πρωϊ εάν σπείρης ανθήσει εις αμητόν η αν ημέρα κληρονομίας και ως πατήρ ανθρώπου κληρώση τους υιούς σου

17:12  ουαί πλήθος εθνών πολλών ως θάλασσα κυμαίνουσα ούτως ταραχθήσεσθε και ήχος εθνών πολλών ως ύδωρ ηχήσει

17:13  ος ύδωρ πολύ έθνη πολλά ως ύδατος πολλού βία φερομένου και αποσκορακιεί αυτούς και πόρρω αυτούς διώξεται ως χνουν ορέων λελικμωμένον απέναντι ανέμου και ως κονιορτόν τροχού καταιγίδος φερούσης

17:14  προς εσπέραν έσται πένθος πρινή πρωϊ και ουκ έσται αύτη η μερίς των προνομευσάντων ημάς και κληρονομία τοις κληρονομήσασιν ημάς