UyCyr - Nehemiah - 2

2:1  Кейин Персийә падишаси Артахшастиниң 20-жили баш әтияз нисан ейиниң бир күни, мән падишаға шарап қуюш хизмитини қиливататтим. Мән униң алдида һәргиз ғәмкин болуп бақмиған едим.

2:2  У маңа: — Сениң кесилиң йоқ турса, йәнә немишкә ғәмкин көрүнисән? Җәзмән көңлүңдә ғәм болса керәк! — деди. Мән қаттиқ чөчүгән һалда

2:3  униңға: — Алийлириниң өмри узун болғай! Әҗдатлирим дәпнә қилинған шәһәр харабилиқта, шәһәр дәрвазилири көйдүрүветилгән һаләттә турса, қандақму ғәмкин болмай туралай? — дәп җавап бәрдим.

2:4  Падиша: — Мәндин немә тиләйсән? — дәп сориди. Мән асмандики Худаға дуа қилип,

2:5  падишаға: — Әгәр алийлири халисила, илтипатлириға муйәссәр болған болсам, мени әҗдатлирим дәпнә қилинған шәһәрни яңливаштин қурушқа Йәһудийәгә әвәткәйла, — дедим.

2:6  Ханиш падишаниң йенида олтиратти. Падиша мәндин, қанчилик вақитқа барисән? Қачан қайтип келисән? дәп сориди. Мән вақитни ейтқандин кейин у тәливимгә қошулди.

2:7  Мән падишаға йәнә мундақ дедим: — Әгәр алийлири халисила, Фират дәриясиниң ғәрбидики өлкә әмәлдарлириға мән, қуллириниң уларниң зимини арқилиқ Йәһудийәгә өтүшүмгә йол хәт йезип бәргән болсила.

2:8  Падишаниң орман башқурғучиси Асафниң маңа яғач беришигә мәктүп йезип бәргәйла. Мән, қуллири яғачларни ибадәтхана қорғининиң дәрвазилири, шәһәр сепили вә хусусий өйүмгә лим қилишқа ишләткән болсам. Худайим маңа яр болғачқа, падиша тәләплиримниң һәммисини орунлап бәрди.

2:9  Падиша мени муһапизәт қилишқа һәрбий әмәлдарлар билән атлиқ ләшкәрләрни әвәтти. Мән Фират дәриясиниң ғәрбидики өлкигә кәлгинимдә, падишаниң мәктүбини әмәлдарларға сундум.

2:10  Хоронлуқ Санбаллат билән аммонлардин болған әмәлдар Тобия бириниң Исраил хәлқигә ярдәмгә кәлгәнлигини аңлап, наһайити хапа болупту.

2:11  Мән Йерусалимға берип үч күн турдум.

2:12  Үчинчи күни йерим кечидә орнумдин туруп, бир нәччә һәмрайим билән сиртқа чиқтим. Худаниң Йерусалим үчүн қәлбимгә салған ишини һеч кимгә ейтмидим. Биздики бирдин-бир улақ мән мингән ешәк еди.

2:13  Мән қараңғуда шәһәрниң Җилға дәрвазиси арқилиқ Әҗдиһа булиғидин өтүп, Қиғ дәрвазисиға бардим. Йол бойи харап болған сепиллар билән көйдүрүветилгән дәрвазиларни тәкшүрдүм.

2:14  Андин мән Булақ дәрвазисидин өтүп, Шаһ көлчигигә бардим. Бирақ ешигим харабиликтин өтәлмиди.

2:15  Шуниң билән мән қараңғулуқта җилғини бойлап, сепилларни көздин кәчүрүп чиқтим. Андин бурулуп, Җилға дәрвазиси арқилиқ қайтип кәлдим.

2:16  Мениң нәгә берип, немә қилғанлиғимни әмәлдарлар билмиди. Мән планимни йәһудий башлиқлар — роһанийлар, җамаәт әрбаплири, әмәлдарлар яки сепил қурушқа алақидар кишиләргә техи ейтмиған едим.

2:17  Бирақ һазир мән уларға: — Бизниң учриған қийинчилиқлиримиздин силәрниң хәвириңлар бар. Чүнки Йерусалим харабиликтә, шәһәр дәрвазилири көйдүрүветилгән һаләттә турмақта. Йерусалим сепилини яңливаштин қуруп чиқип, хорлуқни тохтитайли! — дедим.

2:18  Мән уларға Худайим маңа яр болғанлиғини һәм падишаниң маңа дегәнлирини ейттим. Улар: — Хоп әмсә, ишни башлайли! — дәп ишқа киришти.

2:19  Хоронлуқ Санбаллат билән аммонлардин болған әмәлдар Тобия вә Гәшәм исимлиқ бир әрәп бу ишни аңлап, бизни қаттиқ мәсқирә қилип: — Силәр немә қиливатисиләр? Падишаға қарши исиян көтәрмәкчиму силәр? — дәп соал қоюшти.

2:20  Мән җававән: — Асмандики Худа бизни муваппәқийәткә ериштүриду. Униң хизмәткарлири болған биз бу қурулушни башлаймиз. Силәрниң Йерусалимда һәққиңлар йоқ, қануний вә тарихий һоқуқуңларму йоқ! — дедим.