NlCanisius1939 - Song of Solomon - 1

1:1  Drenk mij met de kussen van uw mond; Want uw liefde is zoeter dan wijn.

1:2  Heerlijk is de geur van uw balsem, Uw naam is het kostbaarst aroom. Daarom hebben de meisjes u lief.

1:3  Neem mij mede, laat ons vluchten; Want de koning heeft mij in zijn vertrekken gebracht! Wij willen juichen, in u ons verblijden, Uw liefde roemen, hoger dan wijn, Terecht beminnen zij u!

1:4  Wel ben ik donker, Maar toch nog schoon, Jerusalems dochters: Als de tenten van Kedar, De paviljoenen van Sjalma.

1:5  Let er niet op, dat ik zwart ben, En van de zon ben verbrand; Want de zonen van mijn moeder waren boos op mij, En lieten mij de wijngaarden bewaken….Maar mijn eigen wijngaard bewaakte ik niet!

1:6  Bericht mij toch, mijn zielsbeminde, Waar ge uw kudde laat weiden, Waar ge ze in de middag laat rusten? Want waarom zou ik gaan zwerven Bij de kudden uwer vrienden?

1:7  Als ge het niet weet, Schoonste der vrouwen, Volg dan het spoor van de kudde, En hoed uw geiten Bij de tenten der herders.

1:8  Met het span van Farao’s wagens Vergelijk ik u, liefste;

1:9  Hoe bekoorlijk uw wangen tussen de hangers, Uw hals in de snoeren.

1:10  Gouden hangers laten we u maken, Met plaatjes van zilver.

1:11  Zolang de koning in zijn harem verbleef, Straalde mijn nardus haar geur.

1:12  Want mijn beminde is mij een bundeltje mirre, Dat op mijn boezem blijft rusten;

1:13  Mijn beminde is mij een cyper-tros, Van Engédi’s gaarden.

1:14  Wat zijt ge verrukkelijk, mijn liefste, Uw ogen zijn duiven.

1:15  Wat zijt ge verrukkelijk schoon, mijn beminde Ons rustbed is in het groen!

1:16  De binten van ons paleis zijn ceders, Onze wanden cypressen.