Bela - Song of Solomon - 6

6:1  Куды ж ён пайшоў, твой каханы, жанчына, краса, прыгажуня? Куды ж ухіліўся твой любы, — пашукаем яго з табою!

6:2  Мой каханы ў сад свой спусьціўся, да градак духмяных, каб пасьвіць у садзе і лілеі зьбіраць.

6:3  Адданы мой любы мне, а я — яму; ён пасьвіць сярод лілеяў.

6:4  Прыгожая ты, каханая, нібы Тырца, харошая, як Ерусалім, грозная, нібы полк са сьцягамі!

6:5  Адвядзі ад мяне свае вочы, бо яны хвалююць мяне.

6:6  Твае валасы — нібы козак чародка, што зьбягае з гор Галаадскіх; твае зубы — як статак авечак, што з купальні выходзяць, кожная зь іх прывяла двайнятак, і няма сярод іх бясплоднай,

6:7  як палавінкі граната, шчочкі твае — пад кудзеркамі тваімі.

6:8  Ёсьць шэсьцьдзясят царыц і восемдзесят наложніц і безьліч — дзяўчат;

6:9  ды адна яна, беспахібная, чыстая горлінка; адна яна — дачка ясная ў мацеркі роднай — пазначана ласкаю маці. Убачылі гэта сяброўкі і пахвалілі яе, царыцы і наложніцы — і пахвалілі яе.

6:10  Хто гэта ўзыходзіць, быццам зара, прыгожая, быццам месячык, ясная, нібы сонейка, грозная, нібы полк са сьцягамі?

6:11  Я спусьціўся ў арэхавы сад паглядзець на ўсходы ў даліне, паглядзець, ці лаза зелянее, гранаты ці зацьвілі?

6:12  Ня ведаю, як душа мая вабіла вяльможаў з народу майго.