Bela - Song of Solomon - 7

7:1  Азірніся назад, Шуламянка, азірніся назад — дай сябе ўбачыць! Што вам дзівіцца на Шуламянку, як на карагод Манаімскі?

7:2  Якія прыгожыя ногі твае ў сандалях, дачка знакамітая! Выгін клубоў тваіх, як абруч, што майстар зрабіў;

7:3  твой пупок — нібы круглая чара па беражок з пахучым віном; твой жывот — гэта горка пшаніцы сярод лілеяў чароўных;

7:4  твае грудзі — два казьляняткі, блізьняткі сарны;

7:5  твая шыя — вежа з слановае косьці; твае вочы — Эсэвонскія сажалкі каля брамы Батрабім; твой нос — як Ліванская вежа на дазоры насупраць Дамаска;

7:6  твая галава — як гара Карміл, і пасмачкі валасоў — як пурпура; цар паланёны кучарамі тваімі.

7:7  Якая прыгожая ты, якая панадная, каханка, тваёю вабнасьцю!

7:8  Гэты стан твой падобны да пальмы, і грудзі — да вінаградных гронак.

7:9  Я падумаў: залезу на пальму, я ўхаплюся за вецьце яе — хай будуць грудзі твае замест гронак лазы, і дыханьне тваё будзе — як яблыкі;

7:10  і вусны твае — як віно залатое! Цячэ яно ў рот каханаму, асалоджвае вусны стомленым.

7:11  Належу я міламу другу, і мяне ён жадае.

7:12  Прыйдзі, любасны, выйдзем у поле, пабудзем у вёсках;

7:13  выйдзем раніцай у вінаграднікі, падзівімся, як лаза зелянее, як пупышкі покнуліся, як зацьвілі гранаты; там я цябе прыгалублю.

7:14  Мандрагоры пахнуць духмяна, ля варот нашых многа пладоў: сёлетніх і даўнейшых назапасіла я табе, каханы.