ABPGRK - Ecclesiastes - 9

9:1  ως οι δίκαιοι και οι σοφοί και αι εργασίαι αυτών εν χειρί του θεού και γε αγάπη και γε μίσος ουκ έστιν ειδώς ο άνθρωπος τα πάντα προ προσώπου αυτών

9:2  ματαιότης εν τοις πάσιν συνάντημα εν τω δικαίω και εν τω ασεβεί τω αγαθώ και τω κακώ και τω καθαρώ και τω ακαθάρτω και τω θυσιάζοντι και τω μη θυσιάζοντι ως ο αγαθός ως ο αμαρτάνων ως ο ομνύων καθώς ο τον όρκον φοβούμενος

9:3  τούτο πονηρόν εν παντί πεποιήμενω υπό τον ήλιον ότι συνάντημα εν τοις πάσι και γε καρδία υιών του ανθρώπου επληρώθη πονηρού και περιφέρεια εν καρδία αυτών εν ζωή αυτών και οπίσω αυτών προς τους νεκρούς

9:4  ότι τις ος κοινωνεί προς πάντας τους ζώντας έστιν ελπίς ότι ο κύων ο ζών αυτός αγαθός υπέρ τον λέοντα τον νεκρόν

9:5  ότι οι ζώντες γνώσονται ότι αποθανούνται και οι νεκροί ουκ εισί γινώσκοντες ουδέν και ουκ έστιν αυτοίς έτι μισθός ότι επελήσθη η μνήμη αυτών

9:6  και γε αγάπη αυτών και γε μίσος αυτών και γε ζήλος αυτών ήδη απώλετο και μερίς ουκ έστιν αυτοίς έτι εις τον αιώνα εν παντί τω πεποιημένω υπό τον ήλιον

9:7  δεύρο φάγε εν ευφροσύνη τον άρτον σου και πίε εν καρδία αγαθή οίνόν σου ότι ήδη ευδόκησεν ο θεός τα ποιήματά σου

9:8  εν παντί καιρώ έστωσαν ιμάτιά σου λευκά και έλαιον επί κεφαλής σου μη υστερησάτω

9:9  και ίδε ζωήν μετά γυναικός ης ηγάπησας πάσας τας ημέρας ζωής ματαιότητός σου τας δοθείσας σοι υπό τον ήλιον πάσας τας ημέρας ζωής ματαιότητός σου ότι αυτό μερίς σου εν τη ζωή σου και εν τω μόχθω σου ω συ μοχθείς υπό τον ήλιον

9:10  πάντα όσα αν εύρη η χειρ σου του ποιήσαι ως η δύναμίς σου ποίησον ότι ουκ έστι ποίημα και λογισμός και γνώσις και σοφία εν άδη όπου συ πορεύη εκεί

9:11  επέστρεψα και είδον υπό τον ήλιον ότι ου τοις κούφοις ο δρόμος και ου τοις δυνατοίς ο πόλεμος και γε ου τοις σοφοίς ο άρτος και γε ου τοις συνετοίς ο πλούτος και γε ου τοις γινώσκουσι χάρις ότι καιρός και απάντημα συναντήσεται σύμπασιν αυτοις

9:12  και γε ουκ έγνω ο άνθρωπος τον καιρόν αυτού ως οι ιχθύες οι θηρευόμενοι εν αμφιβλήστρω κακώ και ως όρνεα τα θηρευόμενα εν παγίδι ως αυτά παγιδεύονται οι υιοί του ανθρώπου εις καιρόν πονηρόν όταν επιπέση επ΄ αυτούς άφνω

9:13  και γε τούτο είδον σοφίαν υπό τον ήλιον και μεγάλη εστί προς με

9:14  πόλις μικρά και άνδρες εν αυτή ολίγοι και έλθη επ΄ αυτήν βασιλεύς μέγας και κυκλώσει αυτήν και οικοδομήσει επ΄ αυτήν χάρακας μεγάλους

9:15  και εύρη εν αυτή άνδρα πένητα σοφόν και διασώσει αυτός την πόλιν εν τη σοφία αυτού και άνθρωπος ουκ εμνήσθη συν του ανδρός του πένητος εκείνου

9:16  και είπα εγώ αγαθή σοφία υπέρ δύναμιν και σοφία του πένητος εξουδενωμένη και λόγοι αυτού ουκ εισίν ακουόμενοι

9:17  λόγοι σοφών εν αναπαύσει ακούονται υπέρ κραυγήν εξουσιαζόντων εν αφροσύναις

9:18  αγαθή σοφία υπέρ σκεύη πολέμου και αμαρτάνων εις απολέσει αγαθωσύνην πολλήν