UyCyr - Habakkuk - 2

2:1  Мән күзитиш мунарида туруп күзәтчилик қилимән, Сепилда туруп қаравуллуқ қилимән. Пәрвәрдигарниң маңа немә дәп җавап беришини күтүп қарап туримән, Шундила Униңға қилған шикайәтлирим тоғрисида қандақ җавап беришни биләләймән.

2:2  Пәрвәрдигар маңа җавап берип мундақ деди: «Саңа аян қилған сөзлиримни йезивал! Уни таш тахтиға ениқ қилип язғин! Хәвәрчи жүгрәп кетиветип, уни асан ейтип, җакалалайдиған болсун!

2:3  Чүнки бу аян бәлгүләнгән вақитта әмәлгә ашиду, Униң әмәлгә ешиш вақти тезла келидуки, һәргиз ялған болуп чиқмайду. Гәрчә аста келиватқандәк билинсиму, сәвир қилип күткин. У җәзмән әмәлгә ашидуки, һәргиз кечиктүрүлмәйду.

2:4  Сөзлирим шуки: Өзини чоң тутқан адәмниң қәлби яманлишип кәткән болиду. Лекин һәққанийлар Худаға болған садақәтмәнлиги билән яшайду.

2:5  Шарап Бабилға хаинлиқ қилиду. У һакавурлуғидин һечқачан җим туралмайду. У худди җәсәткә тоймас гөргә, Яки өлүкләр маканиға охшаш ачкөздур, У әлләрниң һәммисини жиғип, Барлиқ хәлиқләрни әсиргә алиду.

2:6  Лекин бу әлләр бабиллиқларни мәсқирә вә тәнә гәпләр билән мазақ қилип, мундақ дәйду: ‹Һалиңларға вай, әй мал-дуния оғрилап, догилиғанлар! Алдамчилиқ билән бейиғанлар! Бу қилмишиңлар қачанғичә давамлишар?›

2:7  Қәриздарлар тосаттинла қозғалмасму? Уларниң қозғилиши силәрни шүркәндүрмәсму? У чағда силәр уларниң олҗиси болисиләр.

2:8  Чүнки силәр нурғун әлләрни талан-тараҗ қилдиңлар, Шуңа уларниң һаят қалғанлири әнди силәрниму талан-тараҗ қилиду. Чүнки силәр кишиләрниң қенини төкүп, Уларниң зимин вә шәһәрлирини пухралири билән қошуп һалак қилдиңлар.

2:9  Һалиңларға вай, әй наһәқ йол билән пул тепип, өйини мал-дунияға толтурғанлар! Зиян-зәхмәттин сақлиниш үчүн угисини егиз йәргә қурғанлар!

2:10  Өз сүйиқәстлириңлар өз намиңларға дағ чүшириду, Силәр нурғун хәлиқләрни йоқатқанлиғиңлар үчүн, Өзәңларға һалакәт елип келисиләр.

2:11  Өйүңларниң темидики ташлар силәргә қарши вақиришар, Торустики яғач лимларму силәргә әкси сада қайтурар.

2:12  Һалиңларға вай, әй қан төкүш төләмигә шәһәр қурғанлар, Яманлиқ билән шәһәр бәрпа қилғанлар!

2:13  Қудрәтлик Сәрдар Пәрвәрдигар инсанларниң байлиғиниң отқа отун болидиғанлиғини, Әлләрниң бекар әмгәк қилип һалидин кетидиғанлиғини ирадә қилған әмәсму?

2:14  Худди сулар деңизни толтурғандәк, Пүтүн йәр йүзи Пәрвәрдигарниң улуқлуғини билиш билән толтурулиду.

2:15  Һалиңларға вай, әй хошна әлләргә һарақ ичкүзгәнләр! Силәр уларниң ялиңач һалитини көрүш үчүн уларға тулумлап һарақ ичкүзисиләр.

2:16  Силәр шан-шәрәпкә еришмәстин, бәлки шәрмәндиликтә қалисиләр. Ичиш! Сәнләрниң хәтнисизлигиңлар ашкарилансун! Пәрвәрдигарниң оң қолидики азапқа толған қәдәһтики шарапни ичиш новити сәнләргә кәлди. Шан-шәривиңлар шәрмәндиликкә айлиниду.

2:17  Силәр Ливан орманлиқлирини кесип ташлиған болсаңлар, Әнди өзәңларму шундақ кесип ташлинисиләр! Һайванларни қийниған болсаңлар, Әнди силәрму вәһимигә чүшисиләр! Чүнки силәр кишиләрниң қенини төкүп, Зимин вә шәһәрлирини пухралири билән қошуп һалак қилдиңлар.

2:18  Бутниң қолидин немә иш кәлсун? Уни адәм оюп чиққанғу! Ялғанчилиққа ишәндүридиған қуйма бутларниңму немә пайдиси бар? Өзи ясавалған, гәп қилалмайдиған бутқа ибадәт қилиш немә дегән ахмақлиқ-һә!

2:19  Яғачқа: ‹Ойған!› Җансиз ташқа: ‹Тур!› дегүчиләрниң һалиға вай! Бу бутлар силәргә йол көрситәләмду? Қарап беқиңларчу, гәрчә униң сирти алтун-күмүч болсиму, У бир җансиз нәрсиғу!

2:20  Пәрвәрдигар болса Өзиниң муқәддәс ибадәтханисидидур, Пүткүл җаһан Униң алдида шүк болсун».