II CORINTHIANS
Chapter 7
| II C | FarHezar | 7:1 | پس ای عزیزان، حال که این وعده‌ها از آن ما است، بیایید خود را از هر ناپاکی جسم و روح بزداییم و با ترس از خدا، تقدس را به‌‌کمال رسانیم. | |
| II C | FarHezar | 7:2 | ما را در دل خود جای دهید. در حق کسی بدی روا نداشته‌ایم، کسی را فاسد نساخته‌ایم و از کسی بهره‌جویی نکرده‌ایم. | |
| II C | FarHezar | 7:3 | این را نمی‌گویم تا محکومتان کنم. پیشتر به شما گفتم که چنان در دل ما جای دارید که آماده‌ایم با شما بمیریم و با شما زیست کنیم. | |
| II C | FarHezar | 7:4 | من می‌توانم بی‌پرده با شما سخن بگویم، و به شما بسی فخر می‌کنم. بسیار دلگرم شده‌ام، و به‌‌رغم همة سختیها، شادی مرا حد و مرزی نیست. | |
| II C | FarHezar | 7:5 | زیرا هنگامی که به مقدونیه رسیدیم، این تن ما آسایش نیافت، بلکه از هر سو در زحمت بودیم – در برون جدالها داشتیم، و در درون ترسها. | |
| II C | FarHezar | 7:7 | و نه‌‌تنها از آمدن او، بلکه به‌‌واسطة آن دلگرمی که از شما یافته بود، دلگرم شدیم. او از اشتیاق شما به دیدار من، و اندوه عمیقتان، و غیرتی که نسبت به من دارید، خبر آورد، که این بیش از پیش مرا شادمان ساخت. | |
| II C | FarHezar | 7:8 | زیرا هر‌‌چند با نامة خود اندوهگینتان ساختم، از کردة خود پشیمان نیستم. زیرا با آنکه تا حدی پشیمان بودم – چون می‌بینم نامه‌ام هر‌‌چند کوتاه زمانی، شما را اندوهگین ساخت – | |
| II C | FarHezar | 7:9 | امّا اکنون شادمانم، نه از آن‌‌رو که اندوهگین شدید، بلکه چون اندوهتان به توبه انجامید. زیرا اندوه شما برای خدا بود، تا هیچ زیانی از ما به شما نرسد. | |
| II C | FarHezar | 7:10 | چون اندوهی که برای خدا باشد، موجب توبه می‌شود، که به نجات می‌انجامد و پشیمانی ندارد. امّا اندوهی که برای دنیاست، مرگ به‌‌بار می‌آورد. | |
| II C | FarHezar | 7:11 | ببینید اندوهی که برای خدا بود چه ثمراتی در شما پدید آورده است: چه شور و شوقی، چه اشتیاقی به اثبات بی‌گناهیتان، چه نارضایی و احساس خطری، چه دلتنگی، غیرت و مجازاتی. شما از هر حیث ثابت کردید که در آن قضیه بی‌تقصیر بوده‌اید. | |
| II C | FarHezar | 7:12 | پس نامة من به شما به‌‌خاطر آن‌‌کس که بدی کرده و یا آن که بدی نسبت به او انجام شده نبوده است، بلکه بدین منظور بوده که در حضور خدا ارادت شما به ما، بر خودتان آشکار شود. | |
| II C | FarHezar | 7:13 | اینها همه موجب دلگرمی ما شده است. افزون بر دلگرمی خودِ ما، دیدن شادی تیتوس نیز موجب شادی هر‌‌چه بیشتر ما شد، زیرا همگی شما جان او را تازه ساخته بودید. | |
| II C | FarHezar | 7:14 | من نزد او به شما فخر کردم و شما مرا سرافکنده نساختید، بلکه همان‌‌گونه که هر‌‌آنچه به شما گفتیم درست بود، ثابت شد که فخر ما نزد تیتوس نیز بجا بوده است. | |
| II C | FarHezar | 7:15 | هر بار که او اطاعت همگی شما را به یاد می‌آوَرَد و این را که چگونه با ترس و لرز او را پذیرفتید، دلبستگی‌اش به شما بیشتر می‌شود. | |