FarHezareNoh - II Corinthians - 4

4:1  پس چون در نتیجة رحمتی که بر ما شده است از چنین خدمتی برخورداریم، دلسرد نمی‌شویم.

4:2  بلکه از روشهای پنهانی و ننگین دوری جسته‌ایم و به فریبکاری دست نمی‌یازیم و کلام خدا را نیز تحریف نمی‌کنیم، بلکه به‌‌عکس با بیانِ آشکار حقیقت، می‌کوشیم در حضور خدا مورد تأیید وجدان همه باشیم.

4:3  حتی اگر انجیل ما پوشیده است، بر کسانی پوشیده است که در طریق هلاکتند.

4:4  خدای این عصر ذهنهای بی‌ایمانان را کور کرده تا نورِ انجیلِ جلالِ مسیح را که تصویر خداست، نبینند.

4:5  زیرا ما خود را موعظه نمی‌کنیم، بلکه عیسی مسیح را به‌‌عنوان خداوند موعظه می‌کنیم، و از خودْ تنها به‌‌خاطر عیسی، و آن هم فقط به‌‌عنوان خادم شما سخن می‌گوییم.

4:6  زیرا همان خدا که گفت: «نور از میان تاریکی بتابد،» نور خود را در دلهای ما تابانید تا شناخت جلال خدا در چهرة مسیح، ما را منوّر سازد.

4:7  امّا این گنجینه را در ظروفی خاکی داریم، تا آشکار باشد که این قدرت خارق‌العاده از خداست نه از ما.

4:8  ما از هر سو در فشاریم، امّا خُرد نشده‌ایم؛ متحیریم، امّا نومید نیستیم؛

4:9  آزار و اذیت می‌بینیم، امّا وانهاده نشده‌ایم؛ بر زمین افکنده شده‌ایم، امّا از پا در‌‌نیامده‌ایم.

4:10  همواره مرگ عیسی را در بدن خود حمل می‌کنیم تا حیات عیسی نیز در بدن ما ظاهر شود.

4:11  زیرا ما که زنده‌ایم، همواره به‌‌خاطر عیسی به مرگ سپرده می‌شویم تا حیات او در بدن فانی ما آشکار گردد.

4:12  پس مرگ در ما عمل می‌کند، امّا حیات در شما.

4:13  در کتب مقدّس آمده که «ایمان آوردم، پس سخن گفتم.» با همین روحِ ایمان، ما نیز ایمان داریم و سخن می‌گوییم.

4:14  زیرا می‌دانیم او که عیسای خداوند را از مردگان برخیزانید، ما را نیز با عیسی برخیزانیده، با شما به حضور او خواهد آورد.

4:15  اینها همه به‌‌خاطر شماست، تا فیضی که شامل حال عدة بیشتر و بیشتری می‌شود، سبب شکرگزاری هر‌‌چه بیشتر برای جلال خدا گردد.

4:16  پس دلسرد نمی‌شویم. هر‌‌چند انسان ظاهری ما فرسوده می‌شود، انسان باطنی روز به روز تازه‌تر می‌گردد.

4:17  زیرا رنجهای جزئی و گذرای ما جلالی ابدی برایمان به ارمغان می‌آورد که با آن رنجها قیاس‌پذیر نیست.

4:18  پس نه بر آنچه دیدنی است، بلکه بر آنچه نادیدنی است چشم می‌دوزیم، زیرا دیدنیها گذرا، امّا نادیدنیها جاودانی است.