FarHezareNoh - II Corinthians - 5

5:1  اینک می‌دانیم هر‌‌گاه این خیمة زمینی که در آن سکونت داریم فرو ریزد، عمارتی از خدا داریم، خانه‌ای ناساخته به دست و جاودانی در آسمان.

5:2  و براستی که در این خیمه آه می‌کشیم، زیرا مشتاق آنیم که مسکن آسمانی خود را در بر کنیم،

5:3  چرا که با در بر کردنش، عریان یافت نخواهیم شد.

5:4  زیرا تا زمانی که در این خیمه هستیم با گرانباری آه می‌کشیم، چون نمی‌خواهیم جامه از تن به‌‌در کنیم، بلکه جامه‌ای دیگر به تن کنیم، تا فانی غرقِ حیات شود.

5:5  و خداست که ما را برای این مقصود آماده کرده و روح را همچون بیعانه به ما داده است.

5:6  پس همواره دلگرمیم، هر‌‌چند می‌دانیم تا زمانی که در این بدن منزل داریم، از خداوند غریبیم،

5:7  زیرا با ایمان زندگی می‌کنیم، نه با دیدار.

5:8  آری، ما چنین دلگرمیم و ترجیح می‌دهیم از بدن غربت جسته، نزد خداوند منزل گیریم.

5:9  پس خواه در بدن منزل داشته باشیم و خواه در غربت از آن به‌‌سر بریم، این را هدف قرار داده‌ایم که او را خشنود سازیم.

5:10  زیرا همة ما باید در برابر مسند داوری مسیح حاضر شویم، تا هر کس بنا بر اعمال خوب یا بدی که در ایام سکونت در بدن خود کرده است، سزا یابد.

5:11  پس چون معنی ترس خداوند را می‌دانیم، می‌کوشیم مردمان را مجاب کنیم. آنچه هستیم بر خدا آشکار است و امیدوارم بر وجدان شما نیز آشکار باشد.

5:12  نمی‌خواهیم باز شروع به توصیه دربارة خود کنیم، بلکه می‌خواهیم حجّتی به شما بدهیم که به ما فخر کنید، تا بتوانید پاسخ کسانی را بدهید که به ظاهر فخر می‌کنند، نه به آنچه در قلب است.

5:13  اگر عقل از کف داده‌ایم، به‌‌خاطر خداست؛ و اگر عقل سلیم داریم، به‌‌خاطر شماست.

5:14  زیرا محبت مسیح بر ما حکمفرماست، چون یقین داریم که یک تن به‌‌خاطر همه مرد، پس همه مردند.

5:15  و او به‌‌خاطر همه مرد تا زندگان دیگر نه برای خود، بلکه برای آن‌‌کس زیست کنند که به‌‌خاطرشان مرد و برخاست.

5:16  بنابراین، از این پس دربارة هیچ‌کس با معیارهای بشری قضاوت نمی‌کنیم، و هر‌‌چند پیشتر دربارة مسیح این‌‌گونه قضاوت می‌کردیم، اکنون دیگر چنین نیست.

5:17  پس اگر کسی در مسیح باشد، خلقتی تازه است. چیزهای کهنه درگذشت؛ هان، همه چیز تازه شده است!

5:18  اینها همه از خداست که به‌‌واسطة مسیح ما را با خود آشتی داده و خدمت آشتی را به ما سپرده است.

5:19  به دیگر سخن، خدا در مسیح جهان را با خود آشتی می‌داد و گناهان مردم را به حسابشان نمی‌گذاشت، و پیام آشتی را به ما سپرد.

5:20  پس سفیران مسیح هستیم، به‌‌گونه‌ای که خدا از زبان ما شما را به آشتی می‌خواند. ما از جانب مسیح از شما استدعا می‌کنیم که با خدا آشتی کنید.

5:21  او کسی را که گناه را نشناخت، در راه ما گناه ساخت، تا ما در وی پارسایی خدا شویم.