Bela - III John - 1

1:1  Старац — любаснаму Гаію, якога я ў ісьціне люблю.

1:2  Любасны! малюся, каб табе здаровілася і шчасьціла ва ўсім, як шчасьціць душы тваёй.

1:3  Бо я вельмі ўсьцешыўся, калі прыйшлі браты і засьведчылі пра тваю вернасьць, як ты ходзіш у ісьціне.

1:4  Няма мне большае радасьці, як чуць, што дзеці мае ходзяць у ісьціне.

1:5  Любасны! ты як верны дзееш у тым, што робіш братам і вандроўнікам;

1:6  яны засьведчылі перад царквою пра любоў тваю; ты добра зробіш, калі адпусьціш іх, як яно трэба дзеля Бога,

1:7  бо яны дзеля імя Ягонага пайшлі, ня ўзяўшы нічога ад язычнікаў.

1:8  Дык вось павінны мы прымаць іх такіх, каб зрабіцца спрыяльнікамі ісьціне.

1:9  Я пісаў быў царкве; але Дыятрэф, які любіць быць першым у іх, ня прымае нас.

1:10  Таму, калі я прыйду, дык узгадаю ўчынкі, якія ён робіць, ганячы словамі ліхімі нас, і, не задавальняючыся гэтым, і сам ня прымае братоў, і забараняе тым, што жадаюць прымаць , і выганяе іх з царквы.

1:11  Любасны! не ўпадабняйся ліхому, а добраму. Хто робіць дабро, той Божы; а хто робіць ліха, ня бачыў Бога.

1:12  Пра Дзімітрыя засьведчылі ўсе і сама ісьціна; сьведчым таксама і мы, і вы ведаеце, што сьведчаньне нашае ў ісьціне.

1:13  Многае меўся я напісаць; ды не хачу пісаць табе чарнілам і трысьцінкаю,

1:14  спадзяюся ж бо неўзабаве пабачыць цябе і пагутарыць вуснамі ў вусны.

1:15  Мір табе! вітаюць цябе сябры; павітай сяброў паіменна. Амін.