Vulgate - Esther - 15

15:1  Et mandavit ei haud dubium quin esset Mardochaeus ut ingrederetur ad regem et rogaret pro populo suo et pro patria sua

15:2  Memorare inquit dierum humilitatis tuae quomodo nutrita sis in manu mea quia Aman secundus a rege locutus est contra nos in mortem

15:3  et tu invoca Dominum et loquere regi pro nobis et libera nos de morte

15:4  Die autem tertio deposuit vestimenta ornatus sui et circumdata est gloria sua

15:5  Cumque regio fulgeret habitu et invocasset omnium rectorem et salvatorem Deum assumpsit duas famulas

15:6  et super unam quidem innitebatur quasi prae deliciis et nimia teneritudine corpus suum ferre non sustinens

15:7  altera autem famularum sequebatur dominam defluentia in humum indumenta sustentans

15:8  Ipsa autem roseo colore vultum perfusa et gratis ac nitentibus oculis tristem celabat animum et nimio timore contractum

15:9  Ingressa igitur cuncta per ordinem ostia stetit contra regem ubi ille residebat super solium regni sui indutus vestibus regiis auroque fulgens et pretiosis lapidibus eratque terribilis aspectu

15:10  Cumque elevasset faciem et ardentibus oculis furorem pectoris indicasset regina corruit et in pallorem colore mutato lassum super ancillulam reclinavit caput

15:11  Convertitque Deus spiritum regis in mansuetudinem et festinus ac metuens exilivit de solio et sustentans eam ulnis suis donec rediret ad se his verbis blandiebatur

15:12  Quid habes Esther Ego sum frater tuus noli metuere

15:13  Non morieris non enim pro te sed pro omnibus haec lex constituta est

15:14  Accede igitur et tange sceptrum

15:15  Cumque illa reticeret tulit auream virgam et posuit super collum eius et osculatus est eam et ait Cur mihi non loqueris

15:16  Quae respondit Vidi te domine quasi Angelum Dei et conturbatum est cor meum prae timore gloriae tuae

15:17  Valde enim mirabilis es domine et facies tua plena est gratiarum

15:18  Cumque loqueretur rursus corruit et pene exanimata est

15:19  Rex autem turbabatur et omnes ministri eius consolabantur eam