Bela - I Corinthians - 13

13:1  Калі я гавару мовамі чалавечымі і анёльскімі, а любові ня маю, дык я — медзь звонкая, альбо кімвал гулкі,

13:2  Калі маю дар прароцтва, і ведаю ўсе таямніцы, і маю ўсякія веды і ўсю веру, так што магу і горы перастаўляць, а ня маю любові, — дык я нішто.

13:3  І калі я раздам усю маёмасьць маю і аддам цела маё на спаленьне, а любові ня маю, — няма мне ў тым ніякай карысьці.

13:4  Любоў церпіць доўга, умілажальваецца, любоў не зайздросьціць, любоў не праслаўляе сябе, не ганарыцца,

13:5  ня бушуе, ня шукае свайго, не раздражняецца, не намышляе ліха,

13:6  ня радуецца зь няпраўды, а разам цешыцца зь ісьціны;

13:7  усё пакрывае, усяму верыць, на ўсё спадзяецца, усё пераносіць.

13:8  Любоў ніколі ня мінецца, хоць і прароцтвы спыняцца, і мовы змоўкнуць, і веды скасуюцца.

13:9  Бо мы часткова ведаем і частакова прарочым;

13:10  а калі настане дасканалае, тады тое, што частковае, спыніцца.

13:11  Калі я быў дзіцем, дык па-дзіцячы гаварыў, па-дзіцячы мысьліў, па-дзіцячы разважаў; а як стаўся мужчынаю, дык пакінуў дзіцячае.

13:12  Бо цяпер мы бачым як празь цьмянае шкло, наўздогадзь, а тады твар да твару; цяпер я ведаю часткова, тады ж спазнаю так, як і я спазнаны.

13:13  А тым часам жывуць вось гэтыя тры: вера, надзея, любоў; але любоў зь іх найбольшая.