FarHezareNoh - I Timothy - 6

6:1  آنان که زیر یوغ بندگی به‌‌سر می‌برند، باید که اربابان خود را درخور کمال احترام بدانند تا مردم نام خدا و تعلیم را بد نگویند.

6:2  آنان که اربابانشان ایماندارند، نباید به دلیل رابطة برادری، ایشان را کمتر حرمت بگذارند. بلکه برعکس، باید حتی نیکوتر خدمت کنند، زیرا سود خدمتشان به کسانی می‌رسد که ایماندارند و عزیز ایشان. این را تعلیم ده و به انجامش ترغیبشان کن.

6:3  اگر کسی به‌‌گونه‌ای دیگر تعلیم دهد و با گفتار صحیح خداوند ما عیسی مسیح و تعلیم دیندارانه موافق نباشد،

6:4  مستِ غرور شده است و هیچ نمی‌فهمد. چنین کس عطشی بیمارگونه به جرّ و بحث و مجادله بر سر کلمات دارد، که از آن حسد و نزاع و ناسزاگویی و بدگمانی برمی‌خیزد

6:5  و موجب کشمکش دائمی میان افرادی می‌شود که فکرشان فاسد شده است و از حقیقت منحرف گشته‌اند و گمان می‌کنند دینداری، وسیله‌ای است برای سودجویی.

6:6  امّا دینداری با قناعت، سودی عظیم است.

6:7  چرا که به این جهان هیچ نیاورده‌ایم و از آن نیز هیچ نخواهیم برد.

6:8  پس اگر خوراک و پوشاک و سرپناهی داشته باشیم، قانع خواهیم بود.

6:9  امّا آنان که سودای ثروتمند شدن دارند، دچار وسوسه می‌شوند و به دام امیال پوچ و زیانباری گرفتار می‌آیند که موجب تباهی و نابودی انسان می‌گردد.

6:10  زیرا پولدوستی ریشه‌ای است که همه‌‌گونه بدی از آن به‌‌بار می‌آید، و بعضی در آرزوی ثروت، از ایمان منحرف گشته، خود را به دردهای بسیار مجروح ساخته‌اند.

6:11  امّا تو ای مرد خدا، از اینها همه بگریز، و در پی پارسایی و دینداری و ایمان و محبت و پایداری و ملایمت باش.

6:12  در نبرد نیکوی ایمان پیکار کن و به‌‌دست آور آن حیات جاویدان را که بدان فرا‌‌خوانده شدی، آن هنگام که در برابر شهود بسیار، اعتراف نیکو را کردی.

6:13  در برابر خدایی که به همه چیز زندگی می‌بخشد، و در حضور مسیحْ عیسی که در شهادت خود نزد پُنتیوس پیلاتُس اعتراف نیکو را کرد، تو را سفارش می‌کنم

6:14  که این حکم را تا زمان ظهور خداوندمان عیسی مسیح، بی‌لکه و به‌‌دور از ملامت نگاه داری،

6:15  که خدا این را در وقت خود به انجام خواهد رسانید، همان خدای متبارک که حاکم یکتا و شاه شاهان و رب‌الارباب است.

6:16  او را که تنها وجود فناناپذیر است و در نوری سکونت دارد که نتوان به آن نزدیک شد، او را که هیچ‌کس ندیده و نتواند دید، تا ابد حرمت و توانایی باد. آمین.

6:17  ثروتمندانِ این عصر را حکم نما که متکبر نباشند و بر مال ناپایدار دنیا امید مبندند. بلکه امیدشان بر خدا باشد که همه چیز را بفراوانی برای ما فراهم می‌سازد تا از آنها لذت ببریم.

6:18  آنان را امر کن که نیکویی کنند و در کارهای خیر دولتمند بوده، سخاوتمند و گشاده‌دست باشند.

6:19  بدین‌‌سان، گنجی برای خود خواهند اندوخت که پی استوار زندگی آیندهشان خواهد بود و آن حیات را که حیات واقعی است به‌‌دست خواهند آورد.

6:20  ای تیموتائوس، امانتی را که به تو سپرده شده است، حفظ کن. از یاوه‌گویی‌های دنیوی و عقاید مخالفی که به‌‌غلط، معرفت نامیده می‌شود، دوری گزین؛

6:21  برخی که ادعای برخورداری از آن داشته‌اند، از ایمان منحرف شده‌اند. فیض با تو باد.