VulgSistine - II Corinthians - 2

2:1  Statui autem hoc ipsum apud me, ne iterum in tristitia venirem ad vos.

2:2  Si enim ego contristo vos: et quis est, qui me laetificet, nisi qui contristatur ex me?

2:3  Et hoc ipsum scripsi vobis, ut non cum venero, tristitiam super tristitiam habeam, de quibus oportuerat me gaudere: confidens in omnibus vobis, quia meum gaudium, omnium vestrum est.

2:4  Nam ex multa tribulatione, et angustia cordis scripsi vobis per multas lacrymas: non ut contristemini: sed ut sciatis, quam charitatem habeam abundantius in vobis.

2:5  Si quis autem contristavit me, non me contristavit: sed ex parte, ut non onerem omnes vos.

2:6  Sufficit illi, qui eiusmodi est, obiurgatio haec, quae fit a pluribus:

2:7  ita ut econtrario magis donetis, et consolemini, ne forte abundantiori tristitia absorbeatur qui eiusmodi est.

2:8  Propter quod obsecro vos, ut confirmetis in illum charitatem.

2:9  Ideo enim et scripsi vobis, ut cognoscam experimentum vestrum, an in omnibus obedientes sitis.

2:10  Cui autem aliquid donastis, et ego: nam et ego quod donavi, si quid donavi, propter vos in persona Christi,

2:11  ut non circumveniamur a satana: non enim ignoramus cogitationes eius.

2:12  Cum venissem autem Troadem propter Evangelium Christi, et ostium mihi apertum esset in Domino,

2:13  non habui requiem spiritui meo, eo quod non invenerim Titum fratrem meum, sed valefaciens eis, profectus sum in Macedoniam.

2:14  Deo autem gratias, qui semper triumphat nos in Christo Iesu, et odorem notitiae suae manifestat per nos in omni loco:

2:15  quia Christi bonus odor sumus Deo in iis, qui salvi fiunt, et in iis, qui pereunt:

2:16  aliis quidem odor mortis in mortem: aliis autem odor vitae in vitam. Et ad haec quis tam idoneus?

2:17  Non enim sumus sicut plurimi, adulterantes verbum Dei, sed ex sinceritate, sed sicut ex Deo, coram Deo, in Christo loquimur.