Bela - Ecclesiastes - 8

8:1  Хто ёсьць — як мудрэц, і хто разумее значэньне слова?— Мудрасьць прасьвятляе чалавеку аблічча яго, і суровасьць твару яго зьмяняецца.

8:2  Я кажу : трымайся царскага слова, і гэта дзеля прысягі перад Богам.

8:3  Не сьпяшайся ўхіляцца аблічча яго і не зацінайся ў слове благім; бо ён усё можа зрабіць, што захоча.

8:4  Дзе слова цара, там улада, і хто яму скажа: "што ты робіш?".

8:5  Хто выконвае запаведзь, той не зазнае нічога ліхога. Сэрца мудрага ведае час і ўправу;

8:6  бо на ўсякую рэч ёсьць свой час і ўправа; а чалавеку вялікае ліха з таго,

8:7  бо ня ведае ён, што будзе; і як яно будзе — хто скажа яму?

8:8  Чалавек ня мае ўлады над духам, каб дух утрымаць, і няма ў яго ўлады над сьмертнай часінай, і няма збавеньня ў гэтым змаганьні, і не ўратуе бязбожнасьць бязбожніка.

8:9  Усё гэта бачыў я і ў сэрца маё браў усякую справу, якая пад сонцам чыніцца. Бывае час, калі чалавек валадарыць над чалавекам на шкоду яму.

8:10  Бачыў тады я, што хавалі бязбожных, і прыходзілі ў магілу , і адыходзілі далёка ад сьвятога месца, і забывалі ў горадзе іх, што жылі праведна. І гэта — марнасьць!

8:11  Няскора ўчыняецца суд над благімі справамі; таму не баіцца сэрца сыноў чалавечых чыніць ліхату.

8:12  Хоць сто разоў робіць грэшнік ліхое і зацінаецца ў тым, але ведаю я, што добра будзе богабаязным, якія перад абліччам Яго стаяць багавейна;

8:13  а бязбожнаму добра ня будзе, і як цень, нядоўга стаяцьме той, хто перад Богам не багавейны.

8:14  Ёсьць на зямлі і такая марнота: праведнага спасьцігне тое, чаго заслугоўваюць дзеі бязбожных, а з бязбожнымі чыніцца тое, чаго заслугоўваюць дзеі праведнікаў. І сказаў я: і гэта — марнасьць!

8:15  І ўславіў я радасьць; бо няма лепшага чалавеку пад сонцам, як есьці, піць і радавацца; гэта ідзе зь ім у працы ў дні жыцьця яго, якія даў яму Бог пад сонцам.

8:16  Калі паклаў я на сэрца помысел мой, каб мудрасьць спазнаць і пабачыць справы, што робяцца на зямлі і сярод якіх чалавек ані ўдзень, ані ўночы спачыну ня мае:

8:17  тады я і ўбачыў усе дзеі Божыя і зразумеў, што ня можа чалавек спазнаць дзеі пад сонцам. Колькі б ні працаваў чалавек, каб дашукацца, а не зразумее таго; і калі б сказаў які-небудзь мудрэц, што ён ведае,— а ня здолее ён даўмецца да тога.