FarHezareNoh - Hebrews - 5

5:1  هر کاهن اعظم از میان آدمیان انتخاب می‌شود و به نمایندگیِ آدمیان در امور الهی منصوب می‌گردد تا هدایا و قربانیها به‌‌جهت گناهان تقدیم کند.

5:2  او می‌تواند با آنان که ناآگاهانه به راه خطا می‌روند، به‌‌نرمی رفتار کند، زیرا خود نیز دارای ضعف است.

5:3  از همین‌‌رو، باید نه‌‌تنها برای گناهان مردم، بلکه برای گناهان خود نیز قربانی تقدیم کند.

5:4  هیچ‌کس خودْ این افتخار را از آنِ خویش نمی‌سازد، بلکه این افتخار زمانی نصیب شخص می‌شود که خدا او را همانند هارون فرا‌‌خواند.

5:5  مسیح نیز خودْ جلال کهانت اعظم را از آنِ خویش نساخت، بلکه آن را از همان کسی دریافت کرد که به او گفت: «تو پسر من هستی؛ امروز، من تو را پدر شده‌ام.»

5:6  و در جای دیگر می‌گوید: «تو جاودانه کاهن هستی، از نوع کهانت مِلْکیصِدِق.»

5:7  او در ایام زندگی خود بر زمین، با فریادهای بلند و اشکها به درگاه او که قادر به رهانیدنش از مرگ بود، دعا و استغاثه کرد و به‌‌خاطر خداترسی خود مستجاب شد.

5:8  هر‌‌چند پسر بود، با رنجی که کشید اطاعت را آموخت.

5:9  و چون کامل شد، همة آنان را که از او اطاعت می‌کنند، منشأ نجات ابدی گشت.

5:10  و از جانب خدا تعیین شد تا کاهن اعظم باشد، از نوع کهانت مِلْکیصِدِق.

5:11  در این خصوص، مطالب بسیار برای گفتن داریم، امّا شرح آنها دشوار است، چرا که گوشهای شما سنگین شده است.

5:12  براستی که پس از گذشت این‌‌همه وقت، خود می‌بایست معلّم باشید. و با این‌‌حال نیاز دارید کسی اصول ابتدایی کلام خدا را بار دیگر از اوّل به شما بیاموزد. شما محتاج شیرید، نه غذای سنگین!

5:13  هر که شیرخوار است، با تعالیم پارسایی چندان آشنا نیست، زیرا هنوز کودک است.

5:14  امّا غذای سنگین از آنِ بالغان است که با تمرین مداوم، خود را تربیت کرده‌اند که خوب را از بد تشخیص دهند.