HEBREWS
Chapter 4
| Hebr | FarHezar | 4:1 | پس بهوش باشیم مبادا با اینکه وعدة راه یافتن به استراحت او هنوز به قوّت خود باقیست، آشکار شود که احدی از شما در این خصوص قاصر آمده است. | |
| Hebr | FarHezar | 4:2 | زیرا به ما نیز چون ایشان بشارت داده شد. امّا پیامی که شنیدند، سودی برایشان نداشت، زیرا با آنان که گوش گرفتند به ایمان متحد نشدند. | |
| Hebr | FarHezar | 4:3 | ولی ما که ایمان آورده‌ایم، به آن استراحت راه می‌یابیم. چنانکه خدا فرموده است: «پس در خشم خود سوگند خوردم که هرگز به استراحت من راه نخواهند یافت،» با اینکه کارهای او با آفرینش جهان به پایان رسیده بود. | |
| Hebr | FarHezar | 4:4 | زیرا در جایی راجع به روز هفتم اظهار می‌دارد که: «در روز هفتم، خدا از همة کارهای خود فراغت یافت،» | |
| Hebr | FarHezar | 4:6 | بنابراین، از آنجا که هنوز کسانی می‌باید به آن استراحت راه یابند، و آنان که پیشتر بشارت یافتند، به‌‌سبب نافرمانی راه نیافتند، | |
| Hebr | FarHezar | 4:7 | پس خدا دیگر بار روزی خاص را مقرر فرمود و آن را «امروز» نامید، چنانکه پس از گذشت سالهای بسیار از زبان داوود سخن گفت و آن‌‌گونه که پیشتر بیان شد، فرمود: «امروز، اگر صدای او را می‌شنوید، دل خود را سخت مسازید.» | |
| Hebr | FarHezar | 4:8 | زیرا اگر یوشع به آنها استراحت بخشیده بود، مدتها بعد، خدا از روزی دیگر سخن نمی‌گفت. | |
| Hebr | FarHezar | 4:10 | زیرا هر کس که به استراحت خدا داخل می‌شود، او نیز از کارهای خود فراغت می‌یابد، همان‌‌گونه که خدا از کارهای خود آرام گرفت. | |
| Hebr | FarHezar | 4:11 | پس بیایید به جدّ بکوشیم تا به آن استراحت راه یابیم، مبادا کسی از نافرمانی آنان سرمشق گیرد و در‌‌لغزد. | |
| Hebr | FarHezar | 4:12 | زیرا کلام خدا زنده و مقتدر است و بُرنده‌تر از هر شمشیر دو‌‌دم، و چنان نافذ که نفس و روح، و مفاصل و مغزِ استخوان را نیز جدا می‌کند و افکار و نیّتهای دل را محک می‌زند. | |
| Hebr | FarHezar | 4:13 | هیچ چیز در تمام آفرینش از نظر خدا پنهان نیست، بلکه همه چیز در برابر چشمان او که حساب ما با اوست، عریان و آشکار است. | |
| Hebr | FarHezar | 4:14 | پس چون کاهن اعظمی والامقام داریم که از آسمانها در‌‌گذشته است، یعنی عیسی پسر خدا، بیایید اعتراف خود را استوار نگاه داریم. | |
| Hebr | FarHezar | 4:15 | زیرا کاهن اعظم ما چنان نیست که نتواند با ضعفهای ما همدردی کند، بلکه کسی است که از هر حیث همچون ما وسوسه شده است، بدون اینکه گناه کند. | |